Recensie: Hema, de musical

“Hema de musical, bestaat dat echt?”, vroeg een Univers-collega deze week. “Dat is toch een grapje?” Nee, het bestaat echt. Ze maken tegenwoordig overal een musical van. Maar of die vermusicallisering nu echt een verrijking voor Nederland Theaterland is? Nou nee, niet altijd. Hema, de musical valt echter eigenlijk best mee. Op sommige momenten is het tenenkrommend (met ronddansende tompoezen en rookworsten als triest dieptepunt), op andere momenten ligt het niveau behoorlijk hoog.

Het verhaal gaat nergens over. We bevinden ons in 2001. Kroonprins Willem-Alexander staat op het punt op met Maxima te gaan trouwen. Zij wil echter eerst goed inburgeren en loopt undercover stage bij de Hema in Amsterdam. Daar krijgt ze te maken met het slechte huwelijk van Anja van de klantenservice, met de liefde van bedrijfsleider Van Seumeren, met de zwangere Yildiz, homo’s Huibert en Eddy en met de 65-jarige Tilly die echter niet met pensioen wil omdat het bij de Hema zo gezellig is.

Qua acteerwerk en qua zang presteren alle acteurs naar vermogen. Maaike Martens steelt als Maxima de show. In accent (Spaanse tongval), lichaamstaal en mimiek is ze een exacte kopie van de aanstaande koningin. Al zou ze binnenkort een switch maken met de echte Maxima, we zouden het niet eens merken.

Hema, de musical is een grote reclamespot voor de winkelketen. Decor-ontwerper Eric van der Palen slaagt erin op het podium een compleet filiaal te voorschijn te toveren, evenals achterliggende winkelstraat. Een vondst is de inzet van medewerksters van het plaatselijke Hema-filiaal als figuranten. Ze spelen mee als kerstengel en lopen rond als winkelend publiek, en trekken ondanks hun kleine rol vooral veel vrienden en bekenden naar de theatershow.

Moet je de show serieus nemen? Nee absoluut niet, het heeft meer weg van een klucht dan van een serieuze musical. Het verhaal is voorspelbaar, doet af en toe denken aan Fawlty Towers en Wordt u al geholpen en acteurs vallen met regelmaat uit hun rol en spreken het publiek in de zaal toe.

Al met al heb je niets gemist als je de show niet hebt gezien, maar als je de vette knipoog kunt waarderen en een liefhebber van het warenhuis bent, is het best een avondje in het theater waard. Kortom, een kwestie van Smaak. Zoals dat ook met de tompoezen en rookworsten het geval is.