Recensie: Koningslied typische Nederlandse kneuterigheid
Als ik in de schoenen van Wim-lex zou staan zou ik mijn veto uitspreken over het Koningslied. Wat een kneuterigheid is dat! Het is geen lied. Sommige stemmen zingen, de een rapt, de ander leest met een bromstem een regeltje voor. Sorry, maar dit lied is onwaardig voor een nieuwe koning. Het maakt onze nieuwe koning een persiflage. Of is dat ook de bedoeling?
Na het beluisteren van het liedje heb ik alleen maar vragen. Voor Ewbank alle lof, prachtige compositie, maar what about die tekst? Is die tekst geschreven met de gedachte ’the king is dead, long live the king’? De zangviolen die hieraan meegewerkt hebben, het kan niet anders dat zij zich meerdere malen achter de oortjes hebben gekrabd. Die eerste rappertjes zijn wel leuk, daar zit nog iets in, maar hoezo komt er dan nog een tweede blok rappers opdraven?
Een tekst die gerapt en gezongen wordt, waarom? Waarom is het nodig een lied te maken voor een aanstaande koning waarin er gerapt wordt? Het is onze nieuwe koning, niet onze nieuwe flexe gappie die we dagelijks zien en waarmee we flink wat shotjes tequila achterover werken. Belachelijk! Onwaardig!
De pluspunten zijn wel dat het vijf (!) minuten durende lied qua compositie bijna perfect in elkaar zit en dat bijna iedereen zo zuiver zingt als een nachtegaal. Maar zoals iedereen weet dat Madonna live zo vals zingt als een kraai en op haar albums als een nachtegaaltje klinkt, zal dat bij de productie van dit muziekmisbaksel van een koningslied ook wel gebeurd zijn. Niet meer doen meneer Borsato, meneer Ewbank en alle andere meneren en mevrouwen! Blijf maar gewoon die liedjes schrijven en maken waarmee jullie zelf een carrière hebben opgebouwd, dit lied kan het alleen maar afbreken.
