Recensie: The Wolverine

Een superheld hoeft niet altijd een door-en-door goede, zachtaardige droomvent te zijn. The Wolverine bewijst dit in zo ongeveer elke scene van een film die heerlijk is om een avond mee te vullen. Logan, onze favoriete X-man, kan nog steeds genieten van drank, vrouwen en gewelddadige uitbarstingen.

The Wolverine speelt zich af na ‘X-Men: The Last Stand’ en richt zich op Logan die vecht met zijn schuldgevoelens over de dood van zijn geliefde Jean. Het gaat zelfs zo ver dat hij niet eens meer Wolverine genoemd wil worden en zo ver mogelijk wegvlucht van alles dat hij ooit heeft gekend. Het is echter niet makkelijk voor een mutant om verstopt te blijven, zeker voor een mutant die zo opvliegend is als Logan. Al snel wordt hij dan ook opgespoord door een zekere Yukio. Deze intrigerende helderziende weet hem te overtuigen om mee te gaan naar Japan voor een ontmoeting met mister Yashida.

Hier komt Logan terecht in een web van complexe intriges, gesponnen rond de persoon van de Japanse militair die Logan in een ver verleden eens van de dood redde. Uitgegroeid tot zo ongeveer de machtigste man in het hele land trekt deze Yashida Logan vanaf zijn sterfbed mee in een wervelwind van gevechten tussen Logan, de Yakuza (maffia) en Viper (een andere mutant).

Het moet gezegd dat het in het verhaal niet aan clichés ontbreekt en als ik eerlijk ben is het drama-gehalte soms net iets te hoog. De meeste kerels kijken immers niet graag naar een volwassen man die zichzelf zielig ligt te vinden en zwijmelend terugkijkt op de goede tijden met zijn vriendinnetje (die hij overigens zelf vermoord heeft). Zo verdrietig lijkt hij ook niet te zijn wanneer hij zich vol goede moed op het volgende beschikbare meisje stort. Toch zit de film vol spanning en actiescènes die de overdaad aan soppige emoties prima kunnen neutraliseren.

Helaas zijn er meer bad guys dan bijgehouden kan worden en de meesten hiervan komen niet goed uit de verf in de gehaast overkomende scènes. Er is hard gewerkt om zoveel mogelijk verhaal in zo min mogelijk tijd te rammen waardoor sommige relaties hun kleur verliezen. Gelukkig maakt Hugh Jackman een hoop goed (niet alleen voor de kwijlende vrouwen), want zijn cynische droogheid en brute kracht zijn een plezier om naar te kijken.

The Wolverine is zeker de moeite waard. Het is een film met een hoge factor vermaak, omhult met een flinke dosis actie. En ach, misschien is het zelfs een manier om een beetje in contact te komen met je gevoelige kant tussen de actiescènes door.