Recensie: Dark

Het had zo mooi kunnen zijn. Dark, een spel met in de hoofdrol een bloeddorstige vampier, leek de perfecte manier om glitterende tienervampiers helemaal van de radar te vegen. Helaas stapelt producent Kalypso Media fout op fout waardoor het spel niks van zijn potentie waarmaakt. Dark moet het vooral hebben van de graphics, want het verhaal, de skills en de voice actors bieden de gamer alleen maar een hoop frustratie.

Je speelt als Eric Bane, een ‘verse’ vampier die wil voorkomen dat hij compleet hersenloos wordt. Hiervan kan alleen het bloed van zijn ‘maker’ hem redden. Hierdoor kom je terecht in een 90’s setting waarbij onzichtbaar blijven je enige levensdoel lijkt te zijn. Het spel dwingt je om zo onopvallend mogelijk te werk te gaan, en dat is niet moeilijk aangezien je vijanden meestal alleen maar een beetje naar een muur staan te staren.

Je bouwt in het spel ‘skills’ op die je helpen om bewakers en andere vijanden zo snel en stilletjes mogelijk om te leggen. Oftewel: je spendeert veel tijd aan het leegzuigen van mensen die je niet eens aan zien komen. One shot kills zonder veel uitdaging dus.

Uiteindelijk kunnen de mooie gebouwen en interessante omgevingen het spel niet redden, want een nachtclub is niet bepaald aantrekkelijk wanneer je je als een houten marionet moet verbergen achter elke stoel die je tegenkomt. Het verhaal zelf mondt uit in een opeenstapeling van clichés waar zelfs de echte vampierliefhebber niet meer vrolijk van wordt. De mogelijke terugkeer van awesome bloeddorstige vampiers maakt de beloftes helaas niet waar.

Dark is het allemaal net niet.

Dark is beschikbaar voor de Xbox360 en PC en verkrijgbaar vanaf 45 euro.