IN DE TREIN

Waar ik was ingestapt? Ik was in ‘s-Hertogenbosch ingestapt, dezelfde stad waar ik eerder die dag was uitgestapt om bij mijn ouders op bezoek te gaan. Dat doe ik wel vaker. Toen ik weer naar huis ging was ik op het station vergeten in te checken. Dat vergeet ik wel vaker. Dan ben ik zo in gedachten verzonken dat ik daar helemaal niet aan denk. Ik ben altijd nogal in gedachten verzonken.Niet dat ik dan nadenk over het lot der mensheid of over de reden van ons bestaan of zo. Nee, ik denk dan bijvoorbeeld aan een boek dat ik wil gaan kopen, of aan nieuwe schoenen, maar dat het altijd zo druk is in de stad wanneer ik iets wil gaan kopen, en dat de meeste mensen die daar dan rondlopen niet gezegend zijn met een grote fysieke aantrekkingskracht, en dat ik daar misschien een leuke blog over kan schrijven. Mijn hoofd loopt gewoon om. De ene gedachte leidt automatisch tot een andere, en die leidt weer tot een volgende gedachte, en zo verder, veel verder, steeds maar verder. Het is altijd erg druk in mijn hoofd. En zo vergeet ik voortdurend dingen. Zo was ik ook al bijna vergeten waarom ik deze blog ging schrijven.

Het leek me dan ook wijs om mijn antwoord kracht bij te zetten met de woorden “echt wel”

Ik was dus vergeten in te checken op het station van ‘s-Hertogenbosch toen ik de trein terug naar Tilburg nam. En nu kwam het zo uit dat er een conducteur in de trein rond liep, die de ov-chipkaarten van de reizigers ging controleren. Je ziet ze steeds minder, treinconducteurs, maar ze zijn er nog wel. En dit exemplaar wist door middel van een handig ov-chipkaart-controle-apparaat vast te stellen dat ik niet had ingecheckt en wilde nu weten waar ik was ingestapt. Toen ik antwoordde dat ik in ‘s-Hertogenbosch was ingestapt, keek hij mij vorsend aan, een beetje wantrouwend zelfs. Het leek me dan ook wijs om mijn antwoord kracht bij te zetten met de woorden “echt wel”. Het leek de conducteur evenwel niet te overtuigen.

“Kijk mijnheer, ik kan dat natuurlijk niet controleren, voor hetzelfde geld bent u in Amsterdam ingestapt.”

“Voor hetzelfde geld? Is dat dan even duur?” was mijn naar humor neigende antwoord. Humor lost veel problemen op.

“Nee mijnheer, dat is niet even duur, anders zou het allemaal weinig uitmaken hè?”

“Inderdaad, daar heeft u gelijk in, maar ik ben helemaal niet in Amsterdam ingestapt, conducteur. Ik zou niet weten wat ik daar had moeten doen. Bovendien rijdt de trein uit Amsterdam niet rechtstreeks naar Tilburg. Dan moet ik in Den Bosch overstappen.”

“Bent u in Den Bosch overgestapt?”

“Nee, daar ben ik niet overgestapt, daar ben ik ingestapt. Daar wonen mijn ouders en daar ben ik op bezoek geweest. Ik wil u wel hun telefoonnummer geven, dan kunt u ze even opbellen, dan kunnen zij mijn verhaal bevestigen. Of nee, nog beter, zal ik om van alles af te zijn de hele reis vanaf Amsterdam betalen?”

“Bent u daar dan ingestapt?”

“Nee, daar ben ik niet ingestapt, ik ben helemaal niet in Amsterdam geweest. Het idee alleen al. Er is maar één ding mooi aan Amsterdam en dat is de trein naar Tilburg. Zoiets heeft Theo Maassen ooit gezegd, maar die had het toen over de trein naar Eindhoven.”

“Deze trein gaat niet naar Eindhoven, mijnheer. De trein naar Eindhoven vertrekt vanaf een ander perron. Deze trein gaat naar Gilze-Rijen, Breda, Etten-Leur, Zwijnstein, met als eindbestemming Roosendaal.”

“Toch ook naar Tilburg?”

“Dan had u daarnet moeten uitstappen, mijnheer. Ik raad u aan om op het eerstvolgende station over te stappen. Dat is Gilze-Rijen. Niet vergeten uit te checken, en dan weer inchecken voor de trein naar Tilburg. Die vertrekt vanaf het tegenoverliggende perron. Laat u de boete maar zitten. Vanwege uw onhandigheid, zal ik maar zeggen. Ik wens u nog een prettige reis verder. En doet u de groeten aan uw ouders.”

“Fijn, dank u wel, maar mijn ouders wonen niet in Tilburg, die wonen in Den Bosch.”

“Den Bosch? Ik zal even voor u nakijken welke trein u dan moet hebben…”

_Advertentie.