Topweek: belevenissen van een Toppapa

De Topweek is voorbij. Eerstejaarsstudenten zitten braaf in de collegebanken en hun ouderejaarsmentoren zitten nog volop in het revalidatieproces. Het hakt erin, zo’n Topweek. Beleef de Topweek opnieuw door de ogen van een Toppapa.

Maandag

De start van de Topweek is ieder jaar ellendig. Ook dit jaar was het raak, aangezien we twee uur lang in een snikhete gymzaal op onze lieve kindjes moesten wachten. “Chantal, je bent een uur te laat. Je toekomstige vriendjes en vriendinnetjes zijn allemaal nat van het zweet. Dat is jouw schuld.” Nadat Chantal haar excuses aan de groep had aangeboden, vertrokken we naar de universiteit. Hier werd gedurende de hele middag een slaapverwekkend programma gegeven. We kregen ook lunch, maar ons groepje was te laat voor de felbegeerde kipsandwiches, en moest het nu doen met vegetarische meuk. Het geklaag begon. Net toen we dachten dat het niet erger kon, arriveerden we bij de blackboardcursus. Het systeem liet ons in de steek, waardoor de cursus in het water viel. Onze kindjes verkeerden nu in een staat van verwarring en angst. Gaat dit nog goedkomen?

Het avondprogramma van de TOP moest het programma zonder structuur van de universiteit goedmaken. Dat is gelukt. Tijdens de barbecue aten we heerlijk vlees en dronken we voorzichtig de eerste biertjes van de dag. De sfeer kwam erin. Onze kinderen waren gelukkig en vergaten voor even, voor heel even, de verschrikkelijke middag op Tilburg University.

Dinsdag

Brakke hoofden aan het ontbijt dinsdagochtend omstreeks 10.00. Om de tragische maandagmiddag op Tilburg University te doen vergeten, zijn we maandagnacht, samen met onze kindjes, helemaal naar de getver gegaan. Shots, shots, shots. We zijn toch maar naar het Leijpark gefietst, voor een middag vol zon, water en spelletjes. Of in ons geval: schaduw, desperado’s en passief gedrag. Rond half twee toch maar weer de lunch opgehaald, die wederom niemand gelukkig maakte. Als reactie zijn mijn medementor en ik een klanttevredenheidsonderzoek binnen ons groepje gestart naar de tevredenheid over de lunch. Cijfer: 3,5.

Na deze enerverende middag zijn we naar Vidar gefietst. We hebben daar een paar mooie boten gezien en zijn toen dat ellendige stuk maar weer naar huis gefietst. Om vast warm te worden voor woensdag hebben we deelgenomen aan een cantus, georganiseerd door de Boekanier. Hierna zijn we naar het Singlefeestje gegaan in de 013. Dat bleek een goed idee te zijn, want na dit feestje lag iedereen er compleet vanaf. We gingen vroeg naar huis, maar hebben het godverdomme leuk gehad.

Polonaise. Foto Univers

Woensdag

De tweede dag zit er alweer op. We hebben onze kinderen in actie gezien en hebben een splitsing gemaakt. Kindjes die veel drinken, niet zeiken en nooit naar huis willen: grote spelers. Kindjes die gematigd drinken, soms zeiken en soms naar huis willen: middelmatige spelers. Kindjes die weinig drinken, altijd zeiken en altijd naar huis willen: kleine spelers. Ze zeggen weleens: de groep met de meeste grote spelers gaat met de overwinning naar huis. Dat vonden mijn medementor (hij heet Jeroen trouwens) en ik een fijne gedachte, want onze kinderen waren stuk voor stuk grote spelers.

Het is 13.00 en de cantus gaat beginnen. De samenvatting: het was fucking heet.

’s Avonds wederom gezamenlijk naar de klote gegaan. Te lang blijven hangen bij Olof, waar we trouwens nog een halve, taaie pizza als avondeten kregen. Bedankt. Daarna ook te lang blijven hangen in de Boekanier, waar mijn medementor (Jeroen nog steeds) zijn derde medaille van de week opeiste (je verkrijgt één medaille door acht shotjes achterelkaar te shotten). Hulde.

Donderdag

Donderdag is een dag zonder noemenswaardig programma. We hebben vandaag dan ook helemaal niets gedaan. Heb wel wat zeventienjarige studenten gesproken die beweerden dat ze overal gewoon bier konden bestellen. Ook bij de TOP. Heb ze een boks gegeven en verteld dat dit toch echt niet de bedoeling is. Daarna een vrijwilliger gesproken die me vertelde dat het overgebleven vlees van de barbecue maandagavond weggegooid werd. De karige lunchpakketten (beoordeling was inmiddels gezakt naar een 2,7) werden wel bewaard voor de minderbedeelden. Ook zag ik allerlei vrijwilligers die een gratis Topweekbandje gekregen hadden van de TOP. Ik weet niet wat die allemaal ‘vrijwillig’ gedaan hebben, maar het zag eruit als een goede deal.

Vrijdag

De laatste dag is aangebroken. We slapen uit en fietsen naar Stappegoor. We hebben daar ongelooflijk hard genoten van de zon, het zwembad en het koude bier. Onze katers spoelden weg en sommige kindjes konden eindelijk weer eens douchen. Ook hier waren de lunchpakketjes weer aanwezig, maar er werd unaniem besloten dat we liever twee munten uitgaven aan een broodje hamburger. We wilden eigenlijk niet weg bij Stappegoor, maar die vervelende mensen van de TOP kwamen ons weghalen uit het zonnetje. Ik denk dat ze iets mee gekregen hadden van ons klanttevredenheidonderzoek, aangezien één meisje me aankeek met een blik die ik normaal gesproken alleen van mijn vriendin krijg.

Later die dag hebben we gegeten bij Plato, waar we een pasta bolognese kregen. Cijfer: 7,5. Een goede bodem voor het eindfeest, zo bleek. Onze kinderen waren niet te houden en gingen na afloop weer terug naar Plato voor nog een pasta bolognese, wat vergeleken met al die lunchpakketten van de TOP natuurlijk een verademing was voor ze. De pasta’s waren helaas op, maar het bier stond al wel klaar voor onze kinders. Hier werd tot vroeg in de ochtend gefeest en het schijnt zelfs dat er hier en daar wat romantische vonken in het rond vlogen. Een mooi einde van de Topweek. Tot volgend jaar!

_Advertentie.