‘Ik heb het hier altijd hartstikke goed naar mijn zin gehad’

Receptioniste en telefoniste Lia Verbeek gaat na 35 jaar aan de Tilburgse universiteit met pensioen.

In 1982 kwam Lia Verbeek in vaste dienst bij de telefooncentrale van de Universiteit van Tilburg. Daarvoor was ze al telefoniste bij Philips in Eindhoven. “Daar werkte ik een jaar of zeven. Toen werd ik zwanger en kreeg ik ontslag.” Drie jaar lang zat Verbeek thuis, totdat ze een telefoontje van Philips kreeg: of ze terug wilde komen, omdat er te weinig personeel was. Dat vond ze interessant en ze besloot de uitdaging weer aan te gaan. Na een paar maanden moest ze een vast contract krijgen, maar dat wilden ze haar niet geven, omdat ze inmiddels weer genoeg personeel hadden bij het elektronicaconcern. Ze besloot op zoek te gaan naar een nieuwe baan. “Ik solliciteerde bij de gemeente en bij de universiteit. Ik vond het hier heel leuk en ben dus uiteindelijk hier gaan werken.” Eerst als oproepkracht, daarna als vaste werknemer. In totaal is ze 35 jaar vast in dienst geweest bij de Universiteit van Tilburg. “Ik heb het hier altijd hartstikke goed naar mijn zin gehad. Ik had ook altijd erg leuke collega’s, dat is wel belangrijk, want achter de receptie zit je toch met z’n tweeën op een vierkante meter.” Daarnaast was Verbeek tevreden met de universiteit als werkgever en de omgeving waar de receptie zat.

Gemis

Verbeek gaat haar college’s het meest missen. “Maar de studenten ook wel hoor. Dat merkte ik met de schoolvakanties wanneer het hartstikke rustig was. Op het eind dacht ik ‘laat ze maar weer komen’, want het geeft toch een bepaalde gezelligheid en drukte”, vertelt ze.

“Lia is echt iemand met het hart op de tong”

Verbeek is niet de enige die haar collega’s gaat missen. Ook medewerkers Ilona van den Hout en Fatima Aabich zien een dierbare collega vertrekken. “Lia kwam altijd voor ons op”, vertelt Aabich. Dat beaamt Van den Hout. “Lia is echt iemand met het hart op de tong. Ze heeft voor ons als personeel altijd keihard gevochten: als er iets aan de hand was en we vertelden dat aan haar, dan hoefden we daar zelf niets aan te doen, Lia ging eropaf en regelde het.”

Dit zeggen de dames niet voor niets. Want ook nu laat Verbeek ze niet zomaar achter. “Ik wil nog wel een oproepje doen hoor. Ondanks dat het Koopmans-gebouw verbouwd wordt, staat in het telefoonboek nog steeds dat veel mensen in een kamer in Koopmans zitten. Dus hierbij: pas je kamernummer aan als je dat nog niet gedaan hebt!” Daarnaast ervaren de receptionisten vaak problemen met telefoonnummers die niet kloppen of statussen die een week op ‘niet storen’ staan. “Pas dit aan en houd dit bij”, verzoekt Verbeek.

“We hebben veel bekende Nederlanders gezien”

Terugblik

Samen hebben de drie vrouwen veel meegemaakt. Zo kwam er ooit een LOTUS-patiënt – iemand die verkleed en geschminkt is als patiënt, maar eigenlijk niets heeft – langs voor een BHV-oefening. Een collega dacht dat het een echte patiënt was met brandwonden. “Onze collega kwam met een emmer water, die had ze er al overheen willen gooien!” vertellen de dames lachend. Ook zie je als receptioniste veel verschillende mensen langskomen. “We hebben verschillende bekende Nederlanders gezien, zoals Peter R. de Vries, Ruud Lubbers en Máxima.”

Verbeek blikt terug op een fijne werktijd. Hoe ze haar pensioen gaat inrichten weet ze nog niet. “Ik droomde ervan om naar Zuid-Afrika te reizen, maar dat heb ik afgelopen maand gedaan. Verder heb ik nog niets op mijn lijstje staan. Ik laat alles eerst maar eens bezinken en over me heen komen.”

_Advertentie.