Reflectie op column Verbon

Vrijdag 3 november plaatste de redactie van Univers een column van emeritus-hoogleraar Harrie Verbon. Deze column, waarin Verbon reageert op de #MeToo-kwestie, heeft veel boze en gekwetste reacties losgemaakt. Ook heeft de column geleid tot een open brief van een veertigtal wetenschappers aan deze universiteit, die hun expliciete veroordeling uitspreken.

In een eerder statement beroept Univers zich op de persvrijheid en het belang van een open discussie, waarin wij geen meningen willen verbieden, of vooraf het debat van een algemeen gewenste uitkomst willen voorzien. Ook hebben we hierin openlijk afstand genomen van de column van Verbon. Hier staan wij nog steeds achter. Maar dit wil niet zeggen dat de discussie die nu wordt gevoerd de redactie onbewogen laat. Of dat we niet op de plaatsing van de column reflecteren.

De column brengt de redactie van Univers in een lastige spagaat. Wettelijk en journalistiek gezien kunnen wij de plaatsing verdedigen, maar er is natuurlijk nog zoiets als een redactionele ethiek. Nieuwsmedia zijn geen onnadenkende doorgeefluiken, ook niet als het om columns gaat. Een redactie fungeert ook als filter. We hanteren bij Univers dan ook hoge kwaliteitscriteria. Is ons filter in dit geval te zwak geweest?

Herhaaldelijk hebben we gehoord dat de column als ‘kwetsend’ is ervaren en voor sommige werknemers een ‘onveilige omgeving’ creëert. Het zijn woorden die steeds vaker in het publieke debat vallen en als reden worden gegeven om bepaalde meningen niet te publiceren. Maar wat is ‘kwetsend’ en ‘onveilig’? Wie bepaalt dat? Hoe ‘meet’ je dit? Waar trek je de grens? Met dit soort vragen worstelt de redactie. Het veld van de journalistiek is niet in beton gegoten, maar voortdurend in beweging.

Als redactie zijn we geschrokken van de mogelijke schadelijke gevolgen van deze column. Het vereist veel moed van slachtoffers van seksueel misbruik om de schaamte te doorbreken en naar buiten te treden. Het kan nooit de  bedoeling van een column zijn om slachtoffers hierin te ontmoedigen. De universiteit is een kleine wereld waarin de mening van een hoogleraar automatisch met veel gezag is omkleed. Hier hadden wij meer oog voor moeten hebben.

In het hoofdredactioneel commentaar op de column stellen wij dat we graag de ramen openzetten op de universiteit. Hierbij zetten wij ook de ramen van de Universredactie open en willen wij de academische gemeenschap inzicht geven in de afwegingen van de redactie. Graag blijven wij de dialoog aangaan met iedereen die daar behoefte aan heeft.

 Redactie Univers

_Advertentie.