Ik begrijp die anonieme rechtendocent wel

‘Een intern bericht’ op ‘persoonlijke titel’ en dat uit ‘oprechte zorg’. Het was te verwachten dat de PR-afdeling overuren zou maken toen GeenStijl opeens een mailtje van een docent over corona publiceerde. Het roze reaguurdersmonster is namelijk een van de angstgegners van communicatieafdelingen: onvoorspelbaar, en een garantie voor dagenlang gedoe op social media.

En dus kwam er een paar uur nadat GeenStijl een mail naar eerstejaars rechtenstudenten publiceerde, een verklaring van de universiteit waarin ze alle blaam verre van zich wierp. Intern, persoonlijke titel, gerectificeerd, in gesprek, afijn, je kent de bijpassende terminologie wel. Alles om eenheid uit te stralen en te voorkomen dat het imago van de universiteit een deuk oploopt.

Hoewel de woorden van de docent ‘poging tot zware mishandeling’ zwaar zijn, kan ik wel begrip opbrengen voor die gevoelens. De coronaregels die de regering de universiteiten oplegt lijken namelijk vooral bedoeld om het onderwijs voorspoedig te laten voorlopen en niet zozeer om de veiligheid van studenten en docenten optimaal te waarborgen.

Mondkapjes verplichten in de gangen en ze afdoen in de collegezaal is precies tegengesteld aan wat vanuit gezondheidsperspectief nuttig is. De deltavariant is namelijk gemakkelijk over te dragen via aerosolen, en die verspreiden zich met name als je praat, niest, hoest of lang in dezelfde ruimte verblijft. Daarom moeten bezoekers van concerten of theatervoorstellingen binnenkort ook een coronapas hebben.

Bovendien durf ik mijn hand niet in het vuur te steken voor de ventilatiesystemen van de universiteit. In sommige zalen is het een wonder als de luchtkwaliteit van dien aard is dat je na twee keer driekwartier nog kan nadenken zonder hoofdpijn te krijgen. Dat soort bezwaren zijn tijdenlang weggewoven in de strijd voor meer fysiek onderwijs.

Tenslotte kan ik best begrijpen dat het moeilijk te geloven is dat de universiteit ineens het beste met de gezondheid van haar medewerkers voor heeft, wanneer ze tot voor kort tips als ‘zet je notificaties uit buiten werktijd’ gaf tegen de werkdruk.

Het is geen wonder dat iemand zich geroepen voelt zo’n mail aan studenten te sturen, net zoals het geen wonder is dat er docenten zijn die zelf CO2-meters kopen en in collegezalen zetten, of dat er docenten zijn die voorafgaand aan een college vragen of studenten toch niet hun mondkapje op willen houden. Veel medewerkers zijn eraan gewend geraakt dat niemand op komt voor hun gezondheid wanneer ze het zelf niet doen.

_Advertentie.