Hoe gaat het nu met Fleur? ‘Mijn droom is om ontwikkelingswerk te doen’

Je hebt je diploma op zak, wat ga je er nu mee doen? Die vraag stelden we eind 2020 aan vier pas afgestudeerde studenten van Tilburg University. Nu, bijna anderhalf jaar later, spreken we ze opnieuw. Hoe waren hun eerste stappen op de arbeidsmarkt? En wat is er tot nu toe terechtgekomen van hun wensen en ambities? Deze week: eigenlijk wilde Fleur Hasebos direct na haar bachelor naar Zuid-Afrika om ontwikkelingswerk te gaan doen. Nu heeft ze toch een master op zak.

We spraken elkaar eind 2020, je was toen net begonnen met de TiU-master communicatie en cognitie. Hoe is het sindsdien met je gegaan?

“Goed, ik heb mijn scriptie ingeleverd en die is goedgekeurd, dus mijn diploma is binnen! Al is de richting veranderd in communicatie- en informatiewetenschappen met de track business communication and digital media. Die cognitievakken bleken niet helemaal mijn ding te zijn. Gelukkig had ik de vrijheid om zelf vakken te kiezen. Het is daardoor een meer algemene studie over communicatie- en informatiewetenschappen geworden.”

Wat was niet jouw ding en wat heb je dan wel gekozen?

“Veel vakken gingen vooral over linguïstiek, dus heel taalkundig. Tekstanalyse en daar erg diep op ingaan. Me daar volledig op richten vind ik minder leuk. Een vak over storytelling past beter in mijn straatje. Dus hoe breng ik een verhaal over, in plaats van hoe analyseer ik het. Uiteindelijk heb ik vooral vakken gekozen waar ik echt iets mee kan in de praktijk.

“Het onderwerp van mijn thesis past in die lijn. Ik heb gekeken naar de communicatie tussen arts en patiënt, vanuit het perspectief van de arts. Er is al veel onderzoek gedaan naar de ervaring van patiënten, maar heel weinig naar die van de behandelaar. Samen met nog een aantal masterstudenten heb ik tien artsen geïnterviewd en daar heb ik mijn masterscriptie over geschreven.”

Op welke manier hoop je jouw communicatiekennis straks in te zetten?

“Mijn droom is om te werken met ontwikkelingsorganisaties en daar projecten op te zetten. Daar is onder andere veel fundraising voor nodig. Uitleggen waarom je geld nodig hebt. Als jij als buitenlander en outsider in een community komt, moet je bovendien duidelijk kunnen communiceren over wat je komt doen. ‘Ik kom hier niet om jullie te veranderen of om mijn manieren te implementeren. Ik kom hier om te luisteren en te ontdekken hoe ik jullie kan ondersteunen.’ Communicatie is daarin een heel sterk middel, misschien wel het belangrijkste middel.”

Die droom om ontwikkelingswerk te gaan doen is in ieder geval niet veranderd.

“Nee die is hetzelfde gebleven. De laatste keer dat we elkaar spraken speelde ik nog met de gedachte om mijn leven op te bouwen in een ander land. Ik vroeg me af hoe dat zou gaan met twee ‘thuizen’. Het leek me ingewikkeld.

“Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het liefst in Nederland wil blijven wonen. Ik hoop dat ik uiteindelijk via een Nederlandse of internationale organisatie een aantal maanden per jaar op projectbasis uitgezonden kan worden naar een ander land.

“Die uitkomst heeft ook te maken met het feit dat ik hier een vriend heb. Hij heeft dezelfde droom. Mijn vriend is optometrist en hij wil zich richten op oogzorg in kansarme gebieden, maar wel met een basis in Nederland. We hebben er samen al veel over gepraat en willen die toekomstwens graag met zijn tweeën verwezenlijken.”

Hoe voelt het om na al die jaren afgestudeerd te zijn?

“Het inleveren van mijn thesis was zowel een hoogte- als dieptepunt. Dat ik niet meer die constante druk ervaar, daar ben ik heel blij mee. Altijd denken: moet ik niet nog wat doen? Heb ik het allemaal wel onder controle? Dat is eindelijk weggevallen.

“Maar ergens voelde het ook als een dieptepunt. Ik zat achter mijn laptop toen ik mijn scriptie inleverde en dacht: ‘Okay, dit is het dan. Ik sluit mijn studententijd dus af op mijn kamertje, in mijn eentje.’ Ik zou naar mijn vriend toegaan, maar die had corona. Het was een afsluiting van een hele gekke tijd. Mijn mastertijd is eigenlijk alleen thuisstudie geweest. Op één thesis-meeting na, ben ik nooit naar de universiteit geweest.”

Woon je nog in Tilburg?

“Nee niet meer. Toen ik met mijn scriptie bezig was ben ik naar Utrecht verhuisd. Terug naar de regio waar ik vandaan kom en waar er ook een breder aanbod van banen is. Ik wilde alvast beginnen met werken zodat ik iets zou hebben na mijn studie.

“Ik heb wel eerst in Tilburg gekeken voor leuk werk, want ik had een heel fijn huis en zat bij een leuke studentenvereniging. Maar ik vind Tilburg toch best een uithoek. Een hele leuke uithoek, maar vooral voor mijn studententijd. In Utrecht vond ik een hele toffe baan waarin ik zou meehelpen om een community centre op te zetten in een arme wijk. Ik werd aangenomen en besloot de stap te zetten. Gelukkig vond ik snel een kamer.

“Helaas bleek die baan toch niet te zijn wat ik had verwacht. Uiteindelijk werkte ik voornamelijk in de bediening met bijbehorende horecawerktijden en daar ben ik echt op uitgekeken.

“Toen mijn proefmaand er bijna op zat ben ik gestopt. Nog diezelfde week vond ik mijn huidige baan bij Reclassering Nederland. Dat is wel een voordeel van deze tijd, er is heel veel werk. Misschien niet meteen op je eigen kennisniveau, maar er is altijd wel wat te vinden.”

Wat doe je bij Reclassering Nederland?

“Drie dagen per week help ik als assistent recruiter bij sollicitatieprocedures. Ik communiceer met collega’s die ergens in het land een vacature uitzetten en met de sollicitanten. Echt een communicatiefunctie dus, maar wel specifiek bij een organisatie met een maatschappelijk belang.

“De komende tijd ga ik me vooral richten op mijn baan. Geld verdienen en dan in de toekomst hopelijk op wereldreis samen met mijn vriend. Al blijft het spannend hoe de wereld er dan uitziet. Maar dat zien we dan wel weer. Dit is nu de droom. Als het dan niet werkt, dan maken we een nieuw plan.”

_Advertentie.