Nieuw licht op veroordeling Deventer moordzaak: ‘Louwes is onschuldig’
‘‘De klusjesman’ en ‘de boekhouder’ hebben het beiden niet gedaan’, legt emeritus hoogleraar Ton Derksen uit in zijn nieuwe boek over de Deventer moordzaak. Volgens hem is er karaktermoord gepleegd en is de veroordeelde Ernest Louwes onschuldig.
Geen moordzaak houdt Nederland zo in zijn greep als de Deventer moordzaak. In 1998 werd de steenrijke weduwe Wittenberg gewurgd en meerdere keren met een mes gestoken. De rechter veroordeelde ‘de boekhouder’ Ernest Louwes. Maar opiniepeiler Maurice Hond vond in iemand anders een dader. Volgens hem had niet ‘de boekhouder’ Ernest Louwes maar ‘de klusjesman’ Michael de Jong de weduwe vermoord.
Onterecht, stellen podcastmaker Annegriet Wietsma (VPRO-podcast De Deventer Mediazaak) en journalist Bas Haan (De Deventer Moordzaak; het complot ontrafeld). Beiden suggereren dat Ernest Louwes toch écht de dader moet zijn.
Maar volgens Ton Derksen, emeritus hoogleraar algemene kennis- en wetenschapsleer aan Tilburg University, zitten beide partijen ernaast. In zijn nieuwe boek De Deventer Karaktermoord betoogt Derksen dat ‘noch de klusjesman noch Louwes de moordenaar is’.
De klusjesman of de boekhouder?
Volgens Derksen is de schuldvraag onterecht: ‘Maurice de Hond zorgde ervoor dat iedereen zich afvroeg wie het gedaan had. In De Honds ogen waren er maar twee mogelijkheden: of de klusjesman was de moordenaar of de boekhouder had het gedaan. Op basis van veel te weinig bewijsmateriaal meende De Hond dat de klusjesman de dader was.’
Derksen legt uit dat Haan en Wietsma deze tweedeling van De Hond ten onrechte overnamen: ‘In tegenstelling tot De Hond, verdedigden Haan en Wietsma de klusjesman. Omdat de klusjesman volgens hen niet schuldig was, moest Louwes wel de moordenaar zijn. Een verkeerde opvatting.’
Louwes is niet de dader
In zijn boek beschrijft Derksen zes verschillende ‘sluitende’ argumenten die Louwes vrijpleiten: ‘Louwes’ DNA op de blouse van mevrouw Wittenberg – dat men over het algemeen beschouwt als het definitieve bewijs van zijn schuld – is bij nadere analyse juist een bewijs voor zijn onschuld. Het zit op een locatie die past bij zijn ochtendbezoek. Maar niet bij het geweld van diezelfde avond waardoor de weduwe overleed.’
Dat geldt volgens Derksen ook voor het telefoongesprek dat vlak voor de moord plaatsvond. Louwes bepleitte dat hij vanaf de A28 in Harderwijk met Wittenberg belde. Omdat hij onderweg was, kon hij haar niet vermoord hebben. Maar omdat Louwes’ telefoon contact maakte met een telefoonpaal in Deventer, verwierp het gerechtshof zijn alibi.
‘Volgens het gerechtshof was dit het ‘bewijs’ dat Louwes vlak voor de moord in Deventer was. Maar mijn nieuwe berekeningen laten zien dat – als Louwes vanaf Utrecht naar Deventer reed om de moord te plegen – deze paal het telefoongesprek helemaal niet kon opvangen. Dit voor Louwes ‘fataal’ geachte telefoongesprek, pleit hem vrij.’
Herzieningsverzoek
Advocatenechtpaar Geert-Jan en Carry Knoops, die de veroordeelde Louwes bijstaan, dienden eind vorig jaar een verzoek tot heropening van de Deventer moordzaak in. Volgens Geert-Jan Knoops, werpt een aanvullend onderzoek door forensisch onderzoekers ‘nieuw licht op de veroordeling’.
‘Knoops stuurde – op basis van sluitende argumenten die ik in mijn nieuwe boek De Deventer Karaktermoord beschrijf – een aanvulling op het herzieningsverzoek naar de Hoge Raad. Louwes kan in tegenstelling tot de gangbare opvatting de moordenaar niet zijn. Treurig genoeg heeft hij nog steeds geen normale baan omdat hij niet toegeeft dat hij mevrouw Wittenberg om het leven heeft gebracht’, legt Derksen uit.
Advertentie.
