ABBA, Aretha Franklin en TikTok-hits: zo klinkt studentenpopkoor EPIC

Bij Studentenpopkoor EPIC zingen ze geen stijve klassiekers, maar Prince, ABBA en Aretha Franklin. Tijdens de generale repetitie voor Night University spat het enthousiasme ervan af en wordt het snel duidelijk dat muziek bij deze vereniging meer is dan een hobby: ‘Hier kan ik mijn creatieve zelf zijn.’

‘Begin maar nog een keer,’ zegt dirigent Marjon Dries (36), wanneer het twintigkoppige koor nét niet gelijktijdig inzet bij de openingszin van de Prince-hit ‘Purple Rain’. Vanavond is de generale repetitie voor het optreden van Studentenpopkoor EPIC tijdens Night University. Deze is morgen al, dus hun repertoire moet tot in de puntjes verzorgd zijn.

Dries is al ruim dertien jaar dirigent van het popkoor en heeft een enorme passie voor het vak. Dat is ook te zien aan de bevlogen manier waarop ze voor de groep staat. Druk zwaaiend en soms ook meezingend gidst ze de zangers door popnummers als Aretha Franklin’s ‘Respect’, de Disney-klassieker ‘Into the Unknown’ uit de animatiefilm Frozen 2 en een heuse ABBA-medley.

Studentenpopkoor EPIC zingt namelijk niet de standaard, ietwat stoffige, nummers die je van een normaal koor zou verwachten. Het repertoire bestaat uit pophits en liedjes die je op TikTok voorbij hoort komen. Al worden ze wel – net als in een traditioneel koor – meerstemmig en onder leiding van een dirigent gezongen.

De leden van EPIC staan opgesteld in een halve maan en zijn ingedeeld per stemgroep: helemaal rechts staan de mezzo’s (middelhoge vrouwenstem), daarnaast de sopranen (hoog), en helemaal links de alto’s (laag). De mannen, in ruime minderheid, vormen één gezamenlijke stemgroep en staan tussen de sopranen en alto’s in.

Uitlaatklep

Eén van de drie mannen die vanavond aanwezig is, is Andy Huynh (20). Hij is pas sinds september lid van EPIC, maar heeft nu al ontdekt dat het koor zijn creatieve uitlaatklep is: ‘Ik studeer econometrie, waar ik omgeven ben door nerds en altijd in hokjes moet denken, hier kan ik gewoon mijn creatieve zelf zijn.’

Ook voor sopraan Namara (24) is het studentenpopkoor de ideale manier om alles los te laten na een dag werken. Ze is al negen jaar lang lid van de vereniging en is, net als veel andere leden, vooral blijven hangen voor de gezelligheid. Ongeveer twintig procent van de vereniging is nog echt student. Al zullen alle oude rotten binnenkort EPIC verlaten en een eigen popkoor oprichten, zodat er wat ruimte komt voor een nieuwe lichting.

Een groot deel van de oud-leden zal wel nog terugkeren voor de activiteiten van EPIC, want die zijn volgens de meesten onvergetelijk. Secretaris Lars Koops (24) draagt het jaarlijkse eindconcert een warm hart toe. Hier wordt het gehele repertoire opgedragen, iets waar de leden van het koor vanaf het begin van het jaar naartoe werken.

Karaoke

Toch zijn het vooral de repetities die bijblijven, vertelt secretaris Koops: ‘Een maand voor het eindconcert hebben we meestal een volle repetitiedag, gevolgd door een avondje stappen.’ Of er daarna nog veel van de stemmen overblijft, is een ander verhaal. Karaoke – hoe kan het ook anders bij een studentenpopkoor – is namelijk steevast de activiteit tijdens het uitgaan.

Dat beaamt de Braziliaanse Thais Rebello (32). Ze is pas lid sinds maart, maar de karaokeavond met EPIC is nu al een van haar favoriete herinneringen: ‘Eén keer stonden we met de hele groep op het podium en zongen we, zonder naar de tekst te kijken, nummers uit ons repertoire. Inclusief alle toonwisselingen en vocale effecten die we er normaal bij zingen. Achteraf kregen we een oorverdovend applaus!’

Al klinkt een karaokeavond met EPIC niet altijd loepzuiver, als we secretaris Koops mogen geloven. ‘Maar goed,’ zegt lid Huynh. ‘Dat maakt niet uit. Want als je écht goed zingt mag je eigenlijk geen karaoke doen.’

Nazingen

Wanneer het gehele repertoire doorgenomen is, bespreekt het koor nog kort de aanpak voor het optreden tijdens Night University met de dirigent. Marjon Dries zal er voor de helft van de tijd niet bij zijn, dus zullen ze eerst de nummers zingen die ze zonder begeleiding het beste kunnen opdragen.

Na nog twee keer ‘This World Is Our Home’ van de Nederlandse Douwe Bob te hebben geoefend, zit de generale repetitie erop. Terwijl Dries zichzelf snel naar de volgende repetitie haast – ze is dirigent bij meer koren – zetten de leden alvast pakken ijsthee, koekjes en andere snacks op tafel. Terwijl een groepje sopranen en mezzo’s nog kort wat nummers oefent rondom de vleugel, zijn anderen al begonnen aan de hapjes.