De electorale paringsdans

De verkiezingen liggen alweer achter ons, maar columnist Thomas Kaufmann kan het maar niet loslaten. Vooral verkiezingsdag heeft indruk op hem gemaakt. Het was een paringsdans, denkt hij nu. Van een stel rare vogels.

‘Sommige dieren komen altijd naar dezelfde plek om baltsgedrag te vertonen. Zo’n plek wordt een lek genoemd, naar het Zweedse woord voor speelplaats.’

*Imiteert stem van Sir David Attenborough*

Weinige plekken zijn op deze vroege herfstochtend zo gevaarlijk voor de forensende Tilburger als de ruimte op en rondom het station. Niet alleen heeft de gure wind er vandaag vrij spel, de poortjes richting het perron worden aan beide kanten bewaakt door kleurrijke en vrolijke flyeraars. Een vrolijkheid die de forens op dit vroege tijdstip wantrouwt. De forens heeft nog geen koffie op.

De flyeraars baltsen het liefst in kleine groepjes die, op een enkel rood-groen duo na, uit dezelfde kleur bestaan. Gewapend met prullaria, flyers of biologisch fruit reiken ze richting de forens, die met een beleefd handgebaar de kleuren op afstand probeert te houden. Weet een flyeraar echter daadwerkelijk een object over te brengen aan de forens, dan is het hek van de dam. De andere kleuren zien een kwetsbare forens, ook wel ‘zwever’ genoemd’ en bestoken de arme ziel vervolgens massaal. Lokroepen als: “dan heb je iets om te vergelijken” of “deze is veel mooier” breken langzaam het verzet van de weerloze zwever.

Veel forensen zijn inmiddels geoefend in het ontwijken van de schalkse blikken van de flyeraars. Stug kijken zij naar de grond en lopen met ferme passen door. Moedige types veinzen een telefoongesprek of reageren in een andere taal waarvan ze weten dat die vandaag, zelfs voor de progressieve kleuren, even minder interessant is.

Incidenteel wordt het ritme van de paringsdans doorbroken en zet een forens uit eigen beweging de stap richting flyeraars. Soms is dit een soortgenoot in normale kleren, maar een enkele forens is daadwerkelijk op zoek naar een inhoudelijk gesprek waarbij ook de flyeraar moet oppassen. Zeker bij de jonge mannetjesforens, die in de regel een dergelijk gesprek vooral gebruikt om te vertellen wat hij zelf allemaal weet en vindt. Of deze borstklopperij een uiting is van een te groot of te klein zelfvertrouwen is voor de wetenschap vooralsnog onduidelijk.

Als de wind is gaan liggen, de zon is opgekomen en de spits voorbij is, houdt de dans op. ’s Avonds zullen flyeraars en forens gezusterlijk aan de buis gekluisterd zitten voor de uitslag van het baltsen. Voor nu verlaten deze rare vogels hun speelplaats. In maart vliegen ze weer uit, maar eerst is het tijd om te broeden. Eerst is het tijd voor de koolmees.

_Advertentie.