Plagiaat in film hoogleraar UvT

Hoogleraar organisatie- en bestuurskunde Theo Camps van de UvT kan voor de rechter gedaagd worden wegens plagiaat. Hij gebruikte voor zijn film ‘no nuns no glory’ over het zorgconcern Orbis vele pagina’s letterlijk vertaalde tekst uit het boek van bedrijfshistoricus Hans Veldman. Camps vertoonde de film op Harvard  maar beweert dat het een niet af product is. Op zijn profielpagina van Tias maakt Camps excuses, maar dat is voor Veldman te mager. De profielpagina is daarnaast moeilijk te vinden. Veldman overweegt gerechtelijke stappen.

Camps is naast hoogleraar een commissariatenstapelaar in bestuurlijk Nederland: zo is hij bestuursvoorzitter van Berenschot en voorzitter van de Raad van Toezicht van de KRO. Op de UvT-profielpagina zijn geen nevenfucties van Camps te vinden, hier wel.

Toch moest hij door het stof voor zijn plagiaat: hij maakte op zijn TiasNimbas profielpagina excuses voor zijn plagiaat. De verklaring: “In deze film heb ik zonder toestemming van dr.ir. H.E. Veldman materiaal gebruikt uit zijn boek “Een ziekenhuisonderneming in de twintigste eeuw” (Sittard, 2008). Daarvoor bied ik mijn welgemeende excuses aan.” Hij stelt verder dat de film als onderwijsinstrument ging dienen. Veldman is het daar niet mee eens: “Dat is in mijn beleving niet zo. Onderwijsinstellingen zijn in mijn ogen een collegezaal. Maar de film is vertoond in ziekenhuizen en bij andere commerciële instellingen.”

De woordvoerder van de Universiteit van Tilburg, Walther Verhoeven, stelt dat de film een pilot is. Verhoeven: “Prof. Camps  heeft zonder toestemming van de rechthebbende tekstmateriaal gebruikt in een pilot bij de ontwikkeling van een multimediale onderwijsproductie. Hij had dat beter moeten regelen, ook al betrof het een pilot en heeft hij de onderwijsproductie uiteindelijk niet voltooid. Prof. Camps heeft dat erkend en er zijn excuses voor aangeboden. Hij heeft het voorval gemeld aan de academic dean van TiasNimbas en aan de rector magnificus van Tilburg University. De rector magnificus en de academic dean zijn het erover eens dat prof. Camps onzorgvuldig is geweest, maar ook dat hij niet de bedoeling heeft gehad de rechthebbende te passeren. Voor hen is de kwestie daarmee afgesloten. ”

Harvard

Veldman reageert op de verklaring van de woordvoerder: “Of het een pilot is of niet, dat doet er niet toe. Dat maakt auteursrechtelijk niet uit. Ik heb dat pilot verhaal al tien keer gehoord.” Veldman geeft ook aan dat Camps naar de film verwees in een oratie, daarmee aantonend dat de film de pilot-fase al voorbij was. Daarnaast vertoonde hij de film aan een groep Harvard studenten.

Univers heeft inzage gekregen in twee verschillende papieren versies van een oratie die Camps geschreven en gehouden heeft ter gelegenheid van de toen nieuw ingestelde Vanderkruijs leerstoel aan TiasNimbas. In de ene versie verwijst noot zeven naar de film van Camps. In de andere, aangepaste versie verwijst dezelfde noot naar het boek van Veldman. Ook het artwork wat bij de DVD van Camps’ film ‘no nuns, no glory‘ hoorde, heeft allerminst de schijn van een proefballonnetje.

‘Geen afgedane zaak’

Voor Veldman is de rectificatie niet afdoende: “De rechtszaak is onderweg, maar ik heb hem nog niet aangespannen. Het is voor mij geen afgedane zaak. Het bericht op de profielpagina van Theo Camps moet voor rectificatie doorgaan. Daar gaat het voor mij om: de manier waarop. Het verbaast me verder dat de woordvoerder van TiasNimbas, dan zegt: ‘het is goed, afgedaan.’ Een universiteit moet dit soort meldingen uiterst serieus nemen.”

Het wordt voor Veldman een principekwestie: “Ik heb twee studerende kinderen, en daar hoor ik van dat er straffen staan op verkeerde verwijzingen. In dit geval hebben we het niet eens over fatsoenlijke bronvermelding: in dit geval is het heel bewust van voor naar achter geplagieerd. Het is niet zozeer een persoonlijk kwestie – ja, ik word wel bestolen – maar wat ik belangrijk vind, als buitenstaander, is dat we met zijn allen moeten proberen de wetenschap hoog te houden.”

Veldman is zich aan het beraden op zijn volgende stappen: “Het gaat me niet per se om dit of dat doen, maar om te kijken of we toch een signaal kunnen afgeven naar de wetenschap. En daar hoort boetedoening bij, dat het voor de toekomst duidelijk wordt dat dit niet kan.”

Vertrouwenspersoon wetenschappelijke integriteit

Het is wel opvallend dat de rector en de dean van Tias deze zaak hebben behandeld. Daarmee laat de universiteit zien dat ze haar beleid inzake de vertrouwenspersoon wetenschappelijke integriteit niet erg serieus neemt. Univers kon vertrouwenspersoon Cyrille Fijnaut niet bereiken.

Univers bedankt Frank van Kolfschooten, auteur van het boek ‘Ontspoorde Wetenschap’

_Advertentie.