Jankwijven in de wetenschap
Die jankwijven ook altijd. Met hun gevoelens. Daar kun je toch geen wetenschap mee bedrijven? De Engelse biochemicus én Nobelprijswinnaar Tim Hunt vindt in ieder geval van niet. Op de wereldconferentie voor wetenschapsjournalisten in Seoul zei de 72-jarige Hunt: “Laat me je vertellen over mijn problemen met vrouwen. Er gebeuren drie dingen wanneer ze in het laboratorium zijn. Zij worden verliefd op jou, jij wordt verliefd op hen, en als je ze kritiek geeft, gaan ze huilen.”
De oplossing volgens Hunt? Single-sex labs. Ben je in een keer van het hele gesodemieter af. Praktische man, die Hunt. Lekker seksistisch ook.
Het is geen geheim dat seksisme in de wetenschap een probleem is. Hoe hoger op de ladder, hoe minder vrouwen je aantreft. Van alle Nederlandse hoogleraren is minder dan vijftien procent vrouw. Onlangs nog verenigden vier Nederlandse vrouwelijke hoogleraren zich onder de naam Athena’s Angels om seksediscriminatie aan universiteiten te bestrijden. Wat dat betreft is het makkelijk wijzen naar Hunt, maar hij verwoordt waarschijnlijk wat meer mannelijke wetenschappers stiekem denken.
“Beste meneer Hunt, dat u uit seksuele frustratie dagelijks uw geslacht in een andere reageerbuis steekt, is toch echt uw verantwoordelijkheid.”
Het is knap hoe Hunt met een paar zinnen vrijwel alle stereotiepe vrouwbeelden bijeen weet te vegen. In zijn universum zijn vrouwen emotionele en labiele wezens, die janken bij tegenwind en nog geen mannelijke laborant de hand kunnen schudden zonder verliefd te worden. Freudiaans hysterisch, dat zijn ze. Ongeschikt voor de wetenschap dus, waarin ratio en objectiviteit leidend zijn.
Maar het wordt nog erger. Hunt erkent dat mannen ook gevoelens hebben: zij kunnen verliefd worden op een vrouwelijke laborant, waardoor ze hun werk niet meer goed uitvoeren. Ook daarom moeten vrouwen verbannen worden naar een eigen laboratorium. Bedoeld of onbedoeld propageert Hunt hiermee de kwalijke opvatting dat vrouwen verantwoordelijk zijn voor de misstappen van mannen. Op amoureus én op wetenschappelijk vlak. Maar beste meneer Hunt, dat u uit seksuele frustratie dagelijks uw geslacht in een andere reageerbuis steekt, wat de wetenschap ongetwijfeld niet ten goede komt, is toch echt uw verantwoordelijkheid.
Uiteindelijk tonen de woorden van Hunt vooral zijn eigen gebrek aan ratio aan. Toch zie ik wel iets in het idee van gescheiden laboratoria. Maar dan net een tikje anders. Ik stel voor dat we laboratoria maken die voor alle wetenschappers, man en vrouw, toegankelijk zijn. En dat we een apart laboratorium maken voor Tim Hunt. Eentje waarin hij zich kan doorontwikkelen naar de 21e eeuw.
Advertentie.
