Samenvatting interview Argos over Arie de Ruijter

Radioprogramma Argos ontdekte dat voormalig decaan Arie de Ruijter voor begeleidingsactiviteiten van promovendi het bedrijf I’Solo Tisera in Gorinchem inschakelde, gespecialiseerd in pedicure en andere cosmetische behandelingen. Het bedrijf staat op naam van de partner van de dochter van De Ruijters zus, zijn nichtje dus. Omdat er te veel geld naar het bedrijf ging en er vanuit de uni gevraagd werd om een aanbesteding, ging er later promotiegeld naar Thoben Research & Consult. Dit bedrijf stond op naam van de zoon van de zus van De Ruijter. Hieronder een samenvatting van de uitzending.

Twee benen

Het interview van Argos hinkt op twee benen. In eerste instantie gaat het over het wegsluizen van promotiegeld naar bedrijven die in handen zijn van familie en daarnaast over de vele nevenwerkzaamheden van ex-decaan Arie de Ruijter. Onze collegevoorzitter Koen Becking wordt als eerste geïnterviewd over de zaak. Hij benadrukt vooral dat het gaat om financiële ongeregeldheden, geen wetenschappelijke ongeregeldheden. Becking wil niet ingaan op wie de persoon is waartegen de aangifte van fraude loopt. Het is een interview waarbij de journalist Huub Jaspers in de vragen de antwoorden al geeft, die mondjesmaat bevestigd worden door de collegevoorzitter.

Toch vertelt Becking wel het een en ander over het verloop van het onderzoek. In april 2015 heeft het College een tip gekregen over de fraude. Vervolgens is Hoffman bedrijfsrecherche ingeschakeld om de zaak te onderzoeken, aldus de journalist. Na dit onderzoek is er aangifte gedaan door de universiteit van verduistering en valsheid in geschrifte. Dat was in april 2016. Sindsdien is er eigenlijk weinig meer vernomen van het Openbaar Ministerie.

Huub Jaspers vraagt aan Becking waarom de fraude zo lang door kon gaan. Het was al langer bekend dat er geld wegvloeide naar het bedrijf I’Solo Tisera, de schoonheidssalon. Nadat er intern vragen werden gesteld over de omvang van de uitgegeven bedragen, en of deze werkzaamheden niet openbaar zouden moeten worden aanbesteed, schakelde De Ruijter een tweede bedrijf in: Thoben Research & Consult. Dit bedrijf stond op naam van de zoon van de zus van De Ruijter. Becking benadrukt dat de fraude vooral financieel is en niet wetenschappelijk, dat er aangifte is gedaan en dat hij het erg vindt dat belastinggeld zo is weggevloeid. Verder stelt hij dat een externe commissie de promoties nog een keer bekeken heeft en dat deze wetenschappelijk in orde zijn.

Wie gaf toesteming voor de nevenwerkzaamheden

Maar hoe is het geregeld met de controle op de nevenwerkzaamheden, vraagt de Jaspers zich af. Want Arie de Ruijter huurt natuurlijk bedrijven in omdat hij het zo druk heeft.  In 2013 is Arie de Ruijter namelijk in dienst getreden van een NGO: de NCDO, waar hij een fulltime functie had met een dito salaris. Koen Becking was destijds Collegevoorzitter en portefeuillehouder financiën. Heeft de Ruijter deze nevenwerkzaamheden gemeld aan de universiteit? Becking: “Als het gaat om nevenfuncties, dan is daar een algemeen beleid over, dat is de laatste jaren serieus aangescherpt. Voor een nevenfunctie moet je toestemming vragen, ook als er geen financiële vergoeding tegenover staat. Nou is het in algemene zin zo: wat wij niet weten, dat weten wij niet.”

Jaspers: “U was al Collegevoorzitter in 2013, sinds 1 oktober 2012. Bent u op de hoogte dat één van uw decanen fulltime directeur wordt van de NCDO in 2013?” Koen Becking wil hier in algemene zin op antwoorden maar de journalist accepteert dit niet. “U wilt hierover transparant zijn en de vraag is dus: Wist u het?” Koen Becking: “Dat moet ik nazoeken, maar het komt mij vreemd en onwenselijk voor.” Huub Jaspers, de journalist vraagt door of hij  dan wist dat Arie de Ruijter ook nog een functie op de Politieacademie had, en diverse consultantklussen. Becking antwoordt: “Dat heb ik in mijn periode niet goedgekeurd als collegevoorzitter van bestuur. Situaties waarbij mensen te maken hebben met een dubbele of een driedubbele belasting, dat is niet iets waar wij toestemming voor geven.”

Ontwikkelingssamenwerking

Arie de Ruijter was dus sinds 2013 directeur bij de NCDO, een organisatie voor ontwikkelingssamenwerking. Pieter van Geel, voorzitter van het NCDO, legt uit dat De Ruijter ingevlogen is in een bestuurlijke crisis en dat hij erg goed voldeed. Voor Van Geel is het vermelde volstrekt nieuw. Overigens verdiende De Ruijter meer dan het maximale salaris bij het NCDO, het gaat om meer dan 168.000 per jaar.

De Ruijter zelf

Vanuit de auto beantwoordt De Ruijter zelf de vragen. Hij geeft aan dat hij het een volstrekt irrelevant gegeven vindt dat de bedrijven in handen van de familie zijn, en wil niet ingaan op de vraag of een schoonheidssalon nu echt goed is in het begeleiden van promovendi.

Er is ongeveer 30.000 per promotie uitgekeerd aan de door De Ruijter ingehuurde bedrijven.  Per afgeronde promotie ontving de universiteit omstreeks 90.000 euro van het ministerie van OCW. De Ruijter stelt dat schoonheidssalon I’Solo Tisera ‘goed was in hem ondersteunen en in het zoeken naar literatuur’, maar vindt het verder niet van belang. Ook niet of de medewerkers enige vorm van wetenschappelijke opleiding hebben genoten. Dat het bedrijf eigendom was van de echtgenoot van zijn nicht vindt hij ‘een totaal irrelevant gegeven’. “Waar het om gaat is hun deskundigheid. En die deskundigheid heeft zich bewezen in de begeleiding van al die promoties die tot een goed einde zijn gekomen.” Zonder inschakeling van deze bedrijven waren volgens hem al die promoties niet afgerond. Per afgeronde promotie ontvingen de bedrijven die De Ruijter inhuurde ongeveer 30.000 euro.

De Ruijter legt uit dat hij altijd heel hard werkte, en de universiteit ook tonnen opgeleverd heeft: “Maar daar heeft niemand het meer over”. Zijn weken telden 168 uur, stelt hij, en “de enige aan wie ik verantwoording afleg is mijn vrouw. Die weet dat werken mijn lust en mijn leven is.”Het onderzoek is gedaan door Huub Jaspers en Sanne Terlingen. Sanne Terlingen is ook al jaren werkzaam bij de NCDO, dus onder Arie de Ruijter als directeur. Zij is de hoofdredacteur van One World,  een tijdschrift over ontwikkelingssamenwerking. De presentatie was in handen van Max van Weezel.

_Advertentie.