Het jaar van Hajar Yagkoubi, student en stem van haar generatie

Een zaal vol grijze hoofden draaide zich met lichte verbazing naar studente Hajar Yagkoubi (20) toen ze begon te speechen tijdens de politieke top van de Verenigde Naties in New York. Als VN-jongerenvertegenwoordiger liet ze het afgelopen jaar de stem van de Nederlandse jeugd klinken op het stoffige wereldtoneel. Dat is hard nodig, zegt ze: “Jongeren worden veel te weinig gehoord.”

Hajar Yagkoubi. Foto: Dolph Cantrijn

Hajar Yagkoubi was 18 en net begonnen aan haar studie International Business Administration toen ze werd verkozen tot Nederlandse jongerenvertegenwoordiger van de Verenigde Naties. 

Sindsdien heeft haar leven geen moment stilgestaan. Ze ontmoette wereldleiders, gaf speeches op topconferenties en trok door het hele land om te praten met jongeren over belangrijke nationale en internationale thema’s. Tussendoor sleepte ze aan Tilburg University ook nog haar studiepunten in de wacht. Met Univers blikt ze terug op een wervelend jaar.

Voorbijgevlogen

“Het afgelopen jaar is echt voorbijgevlogen, maar tegelijkertijd voelt het alsof ik voor tien jaar aan ervaringen heb opgedaan. Ik heb zoveel gedaan en geleerd.

“In november 2018 ben ik voor een termijn van twee jaar verkozen tot VN-jongerenvertegenwoordiger op het gebied van mensenrechten en veiligheid. Een paar maanden later woonde ik mijn eerste conferentie bij. Natuurlijk was dat spannend. Je moet toch een nieuwe rol vervullen in een omgeving die behoorlijk rusty and dusty is, met een heleboel oude en wijze mensen en misschien nog wel meer regels en protocollen. 

“Ik heb vooral geprobeerd om mezelf te blijven, hoe cliché dat ook klinkt. Je kunt bij de VN wel het jonge diplomaatje gaan uithangen, maar ik geloof dat je veel meer voor elkaar krijgt als je het dichtbij jezelf houdt. Ik zou een toneelstuk opvoeren als ik zou doen alsof ik een expert ben op het gebied van het klimaat of andere grote internationale vraagstukken, want dat ben ik helemaal niet. Daarover weten die oude, wijze mensen die bij de VN rondlopen veel meer. Mijn expertise ligt bij het consulteren van jongeren. Ik ben wél een expert op het gebied van hun meningen en ideeën over belangrijke thema’s.”

De regels buigen

“Het is supertof om een doorgeefluik te zijn van al die meningen en ideeën, maar het kan ook lastig zijn. Als jongere is het moeilijk om door te dringen tot de gesloten wereld van de internationale diplomatie. Soms krijgen we een plek aan tafel, maar dat is niet vanzelfsprekend. Je bent altijd afhankelijk van de goodwill van anderen.

“Ik hoop dat jongeren in de toekomst structureel gehoord worden. Tot die tijd moeten we soms een beetje creatief zijn om onze stem te laten horen. Zo ben ik deze zomer een keer tegen alle protocollen in achter de president van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangerend, terwijl ik ‘Wait, wait! Madame President!’ riep.

“Dat was tijdens een VN-conferentie in New York. Samen met jongerenvertegenwoordigers uit andere landen waren we maanden bezig om een afspraak met haar te regelen. Maar we kregen van haar management telkens te horen dat ze daar tijdens de conferentie geen tijd voor zou hebben, wat we heel jammer vonden.

Hajar Yagkoubi. Foto: Dolph Cantrijn

“Maanden later liep ik samen met mijn Italiaanse collega op die VN-conferentie rond, en toen zag ik haar ineens. Ik dacht: daar loopt María Fernanda Espinosa, dit is mijn kans! Toen ik even later hijgend voor haar neus stond, vergat ik compleet dat je haar hoort aan te spreken met ‘Your Excellency Madame President’. Het enige wat ik kon uitbrengen was: ‘Hi’.

“Ze was zich natuurlijk kapot geschrokken, maar nadat ik vertelde wie ik was en waarom ik als een idioot op haar af was komen rennen, reageerde Espinosa gelukkig heel vriendelijk en enthousiast. De volgende dag hebben we toch een afspraak met haar gekregen. Dat was niet gebeurd als we netjes de protocollen hadden gevolgd. Soms moet je dus een beetje brutaal zijn en je ertussen wringen. Zolang je goede bedoelingen hebt en respectvol blijft, moet dat best kunnen. Zoals ze in Amerika zeggen: break the rules, not the law. Dat past wel bij mij.”

Van een VN-zaal naar een klaslokaal

“Dit jaar heb ik drie keer een VN-conferentie bezocht. In Nederland hebben jongerenvertegenwoordigers spreekrecht, dus ik mocht tijdens alle drie de conferenties speechen. Dat was heel gaaf. Maar ik heb het afgelopen jaar ook zo veel andere toffe dingen kunnen doen.

“Vlak voor de zomer ben ik samen met een groepje vrijwilligers van Zwolle naar Den Haag getrokken in een elektrische camper. Dat project, de VN-caravantour, hebben we op een zolderkamertje bedacht en gefinancierd met een crowdfundactie. Onderweg hebben we meer dan duizend jongeren gevraagd hoe zij betrokken wilden worden bij de klimaatdiscussie, en die input hebben we in Den Haag overhandigd aan minister Sigrid Kaag en de Nederlandse klimaatgezant Marcel Beukeboom.

“Speechen bij de VN was voor mij een hoogtepunt, maar onze caravantour evengoed. Die afwisseling is wat het afgelopen jaar zo mooi maakte: het ene moment was ik op een conferentie of een chique receptie in New York, en een week later stond ik gewoon weer in mijn T-shirt een gastles te geven op een school in Groenlo.” 

Inspirerende jongeren

“Ik heb heel veel inspirerende mensen ontmoet. Wereldleiders, maar ook ongelooflijk dappere jongeren die hun leven riskeren om op te komen voor meisjesrechten in Guatemala, of zich ondanks doodsbedreigingen blijven inzetten om het Amazonegebied beschermen.

“De ontmoeting die de meeste indruk op me maakte, was een gesprek met een jongen en een meisje uit Liberia. Zij hadden wekenlang ondergedoken gezeten omdat ze getuigen waren in een verkrachtingszaak tegen een machtige politicus. Ze namen een enorm risico door tegen hem te getuigen, en de kans dat hij zou worden vrijgesproken was groot. Toch hebben ze doorgezet. Dat vond ik heel bijzonder.

“De verhalen van dappere jongeren zoals zij helpen mij om de dingen in perspectief te zien. Soms gaat na een lange dag mijn wekker ’s ochtends weer heel vroeg af, maar wat zijn die paar uurtjes slaap in vergelijking met de opofferingen van andere jonge mensen?”

Bij de Verenigde Naties tentamencijfers checken

“Er waren wel momenten dat ik het echt heel druk had het afgelopen jaar. De VN-conferentie van juli viel samen met de tentamenperiode. In de week dat ik me ook moest voorbereiden op mijn vertrek naar New York, had ik nog tentamens. Toen ik bij de Verenigde Naties een sessie bijwoonde in de kelder, moest ik mijn laptop in de lucht houden om het WiFi-signaal op te kunnen pikken en mijn cijfers te kunnen checken. Achteraf kan ik daar alleen maar om lachen, maar toen was het nog even spannend. 

“Gelukkig heb ik 42 studiepunten gehaald. Nét genoeg om door te mogen naar het tweede studiejaar. En ik mag ook nog een tweede jaar VN-jongerenvertegenwoordiger zijn, waar ik ontzettend veel zin in heb. Het wordt dus weer hard werken het komende jaar, maar dat is het dubbel en dwars waard.”

_Advertentie.