Tilburg is er voor mensen die het allemaal niet zo serieus nemen

Waarom wil de een Tilburg na het afstuderen zo snel mogelijk verlaten, maar blijft de ander hier juist hangen? Tom Grosfeld heeft een vermoeden: ‘Je moet een beetje nuchter zijn om in Tilburg te blijven, het allemaal niet zo serieus nemen.’

Mijn studievrienden, of vrienden, zoals ik ze eigenlijk altijd heb genoemd, lijken maar niet te willen vertrekken uit Tilburg, alsof ze niet weten dat er ook nog een wereld is daarbuiten. Andere steden, andere sferen, andere levens. Daar ben ik heel blij mee, aangezien ik precies zo denk. Mijn gezin en ik hoeven nergens meer naartoe. We zitten precies goed in Tilburg.

Ik dacht hierover na omdat ik op Univers een interview las met masterstudenten Zed Pellenaars en Daan Hillemans die, in opdracht van de gemeente, onderzoeken hoe ze meer studenten in de stad kunnen houden. Zij omschrijven juist een tegengestelde beweging: Tilburg wordt voornamelijk gezien als tussenstad.

Een plek waar je best even wil studeren, maar niet geschikt voor het leven dat daarna komt, met een baan bij een groot, ambitieus bedrijf en een sociaal leven dat zich in de bruisende Randstad afspeelt, waar het allemaal lijkt te gebeuren. 

Het maakte me nog meer benieuwd naar de vraag waarom mijn vrienden hier dan toch blijven hangen. Ik leg alle hoop maar meteen onder het hakblok: ik weet het niet. Maar het lijkt me logisch dat we elkaar nadoen. Pellenaars en Hillemans – die overigens heerlijke achternamen hebben voor een adviesbureau – spreken over een kettingreactie: vertrekt er een, volgen er meerdere.

Dat lijkt ook andersom te werken: naarmate meer mensen uit een vriendengroep blijven hangen, is de rest geneigd dat ook te doen. We vinden het toch belangrijk om bij vrienden in de buurt te wonen, bouwen liever niet in ons eentje een nieuw leven op in een onbekende stad. Zo houden we elkaar op onze plek. 

Misschien moet je ook een beetje nuchter zijn om in Tilburg te blijven. Je moet het allemaal niet zo serieus nemen, niet gevoelig zijn voor de mythische aantrekkingskracht van de Randstad, waar het ‘ware leven’ ergens tussen de veel te dure rijtjeswoningen in te vinden zou zijn. 

En, iets speculatiever: ik heb het idee dat het helpt wanneer je van ver komt. Een groot deel van mijn vriendengroep komt uit Limburg, Zeeland of zelfs Texel en Leuven. Misschien is dat geografisch gezien wel ideaal. Zij hebben over het algemeen nauwelijks mensen ‘van thuis’ die in omliggende, concurrerende steden zijn gaan wonen, zoals ‘s-Hertogenbosch, Breda of Eindhoven. Het is of Tilburg, of terug naar huis, vaak.

Ach, ik kan nog uren doorgaan. In ieder geval: mijn vrienden zijn zich hier, als niet-Tilburgers, toch vrij serieus aan het vestigen. Er zijn huizen gekocht, festivals georganiseerd, kroegen en restaurants geopend en basisscholen betreden. Waarom? Dat blijft gissen. Misschien is het veel ongrijpbaarder dan ik denk. Misschien is het gewoon de vibe. 

_Advertentie.