Boekrecensie: ‘je hebt het niet van mij, maar’
Hoezo, een flinke afstand tussen de onafhankelijke journalist en de Haagse politici? Ze werken regelmatig samen, maken deals en borrelen wat af.
Oud-Leonardohoogleraar Joris Luyendijk verlegde zijn werkterrein enkele maanden naar Den Haag om daar het reilen en zeilen bij de bekende Haagse perssociëteit Nieuwspoort te onderzoeken. Als observator viel hij van de ene in de andere verbazing.
In zijn laatste boek ‘Je hebt het niet van mij, maar’ doet Luyendijk het voorkomen alsof journalisten, lobbyisten en politici in politiek Den Haag maar een vreemd volkje zijn, met zijn eigen rituelen. Want wat blijkt: journalisten weten veel meer dan ze zeggen. Ze houden nieuws soms voor zich, vaak om een volgende keer een beter nieuwsbot toegeworpen te krijgen. “Wat je in de Nieuwspoort-sociëteit hoort, komt sowieso niet naar buiten. De Nieuwspoort-code noemen politici en journalisten dat.”
De verbazing van Luyendijk moet op zijn minst gespeeld zijn, anders is het de vraag hoe de oud-hoogleraar in zijn carrière zijn werk heeft gedaan. De deals tussen journalisten en politici zijn niet alleen gebruikelijk in de landelijke politiek, maar op lokaal niveau is het net zo erg – zo niet erger.
Voor journalisten en politici bevat het boek weinig nieuws onder de zon. Het is hooguit interessant te lezen hoe een buitenstaander ernaar kijkt. Qua verbazing moet Luyendijk het vooral hebben van de ‘gewone burger’, hij of zij die denkt dat beide partijen elkaar continu naar het leven staan. Al met al is ‘Je hebt het niet van mij’ een aardig boekje voor in de trein, maar ook niet meer dan dat.
Advertentie.
