Not aMuzed

Ik was een hele middag bezig met het verbergen van enige pakketjes bier op de campus. Een sixpack belandde onder een in het oog springende boom langs gebouw C, want ‘X marks the spot’. Een paar flessen witbier hield ik koud in het water en een flesje Schrobbelaer verborg ik tussen de eieren in een vogelnestje.
Het was omslachtig en moreel onverdedigbaar, maar het was tegelijkertijd niet alsof ik als arm en zielig student nog een keus had. Aan alle kanten werd ik kaalgeplukt. Al mijn hobby’s werden mij afgenomen; geen groen, geen cultuur en nu ook al geen zelf meegebrachte dranken bij de Muzenconcerten, die bovendien geen Muzenconcerten meer genoemd mochten worden.
Wat kon een man anders doen dan een paar dagen tevoren verspreid over het grasveld op de campus een aantal noodrantsoenen verstoppen, die hij op de avond zelf kon aanslaan opdat hij niet voor het bier hoefde te betalen? Het was niet juist, dat wist ik, maar ik was een man aan het eind van mijn Latijn.

*

Toen ik de volgende dag terugkeerde, zag ik dat mijn plan al in duigen lag. Een drietal wankelend waggelende en kwakend kwatstende eenden passeerde me. Ze waren duidelijk lazarus, op weg naar een afterparty in het bos.
Ik rende naar de vijver en constateerde dat mijn flessen witbier onderwater waren geopend, open gewrikt door de eenden of kapotgeslagen tegen de waterkant. Het bier had zich met het water vermengd. Zelfs de vissen oogden tipsy.
Het zou toch niet zo zijn dat mijn volledige voorraad teloor was gegaan? Haastig rende ik naar het nest Schrobbelaer, om te constateren dat zowel flesjes als eieren door een roofdier moesten zijn buitgemaakt. De voorraad die ik onder de brede boom had begraven ontbrak eveneens; een hond, mol of das moest er mee vandoor zijn gegaan. Dezelfde dieren die ik doorgaans beoog te beschermen hadden zich tegen mij gekeerd!
Uiteindelijk heb ik een plastic zak vol Grolsch in een van de prullenbakken langs het grasveld gemikt. Ik ben benieuwd of ze er woensdagavond nog liggen.

_Advertentie.