Moonmadness

Het Beste Album Ooit Gemaakt is natuurlijk niet Thriller van Michael Jackson. En ook niet Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles. Het Beste Album Ooit Gemaakt is natuurlijk The Dark Side of the Moon van Pink Floyd. Ik kocht daarvan destijds de elpee, die een werkelijk schitterende geluidskwaliteit had, hetgeen voor een belangrijk deel te danken was aan de geluidstechnicus Alan Parsons, die voor zijn werk terecht een Grammy Award ontving. Later kocht ik natuurlijk ook de cd en daarop had men gelukkig het mooie, heldere geluid van de plaatopname over weten te brengen.

Vervolgens kocht ik de enkele jaren later verschenen SACD Hybrid Version, met een wat vreemd paarsblauw hoesontwerp, maar met een nog betere geluidskwaliteit en bovendien kon je de cd nu dolby surround afspelen. Ik had toen nog geen dolby surround set, maar het gaat om het idee, nietwaar? Daarna heb ik mij de MFSL Version (gold disc) aangeschaft en daarvan was de weergave zo zuiver dat je zelfs de muzikanten kon horen ademen! Toen zag in 1993 de “XX Anniversary Edition” het licht, geremasterd onder supervisie van de gerenommeerde producer/engineer James Guthrie. Die schafte ik dus meteen aan, aangezien het geluid daarop nog weer veel beter was. Je kon nu zelfs horen hoe de geluidstechnici door de opnames heen zaten te praten. En als je heel goed luisterde kon je op de achtergrond ook een wc horen doortrekken.

En nu is vorige maand verschenen een ge-re-remasterde versie van dit fantastische album, en wel in twee uitvoeringen, namelijk in de “Experience Edition” van twee cd’s en in de “Immersion Edition” van maar liefst zes cd’s. Ik heb ze natuurlijk allebei gekocht en vooral de “Immersion Edition” is meer dan geweldig! Om te beginnen heb je nu zes verschillende versies van hetzelfde album: de originele opname uit 1973, de remaster uit 1993, de re-remaster van dit jaar, een live-uitvoering van het hele album, een akoestische versie daarvan, en een karaoke-versie. Maar dat is nog niet alles. De geluidskwaliteit van de re-remaster van dit albumis werkelijk perfect, adembenemend, beter kan niet, je hoort echt alles. Het pruttelen van een koffiezetapparaat, een bus die voor de studio stopt, een overkomend vliegtuig, een hond die aan het overgeven is, een telefoon die rinkelt (dat deden telefoons toen nog). Schitterend hoe ze die oude opnames hebben weten op te poetsen. Je hoort zelfs de wind, of eigenlijk meerdere winden, en boeren en snotteren en rochelen. En volgens mij is er ergens op de achtergrond iemand aan het doodgaan…

Nu vernam ik laatst van mijn goede oude vriend, de heer Jan H, professor in de muziek, dat waarschijnlijk al volgend jaar zal gaan verschijnen de “Limited Ultra Ultimate Definitive Platinum Special Collector’s Super Edition” (45 cd’s). Die schijnt zo goed te zijn dat je zelfs kunt horen wat de muzikanten denken! Die ga ik natuurlijk ook kopen, wat dacht je, als echte fan ben je dat eigenlijk wel verplicht. Ik denk dat ik dan wel mijn elpee weer een keer ga draaien, zodat ik de muziek zelf ook weer eens kan horen.