Luuk blogt: de Trommelzwerver
Iedere paar weken maak ik, plichtsgetrouw, de reis naar mijn ouderlijk huis. Ik ben dan altijd op zoek naar de trommelzwerver.
De echte Tilburger kent ‘m wel. Rossig haar, afgetrapte schoenen, vaak een blikje goedkoop bier drinkend. Ik heb altijd met ‘m te doen. Wij zijn blind voor de wereld zoals hij hem ziet en andersom. De trommelzwerver trommelt er steevast lustig op los. Altijd a-ritmisch maar vol passie. Uiteraard wordt hij door ons allen vakkundig genegeerd. Immers, een zwerver is mislukt. Een zwerver doet niks, is lui en profiteert.
Wij zijn zo niet. Wij doen van alles, zijn actief en onbaatzuchtig. Zo ook ik, dacht ik.
Ik had het mis. Ook ik zwerf. En u ook.
Als het zwerversbestaan gekarakteriseerd wordt door niks doen en lui zijn, zwerven wij zelfs heel veel. Ga bij uzelf eens na: hoeveel vrije tijd besteedt u zonder uw laptop of TV?
Ik weinig, heel weinig. Ik kijk een filmpje, en nog een, en nog een en… Ik ben een internetzwerver. Ik zwerf doelloos van site, naar site, naar site; onderwijl de tijd en realiteit vakkundig negerend. Na iedere zwerfsessie voel ik me leeg, uitgeblust en nutteloos. Ik ben een virtuele zwerver eerste klas en u waarschijnlijk met mij. Grappig dat ik te doen had met de trommelman. Hij zwerft tenminste nog reëel in plaats van virtueel.
‘Niemand is slim genoeg om zijn eigen domheid te bevatten’, zei Theo Maassen ooit. Theo heeft gelijk. Ik stap na bovenstaande overpeinzing in de trein en grinnik om mijn eigen onverstand. De trommelaar trommelt onverminderd door. M’n moeder belt en stelt voor vanavond samen een filmpje te kijken. Ik antwoord met een ferm nee en tik a-ritmisch mee op het ritme van de trommelaar. De jongen naast me, maant me geïrriteerd tot stoppen: hij kan zijn iPad-film niet volgen.
Ik tik onverstoord voort.
Tekst Luuk Eliens
