Recensie: We Bought A Zoo
Lief. Geen woord dat ik snel zal gebruiken. Maar ik kom er niet onderuit, ‘We Bought A Zoo’ is echt een heel lieve film. Gelukkig is hij ook grappig, wat de film meer dan draaglijk maakt.
De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Benjamin Mee, gespeeld door Matt Damon. De acteur speelt de laatste tijd afwisselend in meer zoete films (‘Hereafter’) en zijn vertrouwde actiefilms (‘The Adjustement Bureau’). Wat hem beide goed afgaat. In ‘We Bought A Zoo’ zet hij geloofwaardig een vader van twee kinderen neer die worstelt met het verlies van hun moeder en zijn grote liefde.
Op advies van zijn broer besluit hij met zijn twee kids een nieuwe start te maken. Nieuw huis, nieuwe omgeving, en vooral een hele nieuwe uitdaging. Want bij het droomhuis hoort een slechtlopende dierentuin, inclusief groep eigengereide werknemers. De aankoop maakt meteen duidelijk welke rol de kinderen spelen in het verhaal. Dochter Rosie, een überschattige Maggie Elizabeth Jones, krijgt helemaal de rol van liefdeskind toebedeeld. Vaders oogappeltje dat dolenthousiast is met de aankoop van zoveel exotische dieren. Zoon Dylan is de vervelende puber die het alleenstaande ouderschap juist moeilijk maakt. Hij is het absoluut niet eens met de hele verhuizing. De ruzies tussen hen en de wederzijdse zoektocht naar contact is dan weer heel mooi neergezet.
Deze duidelijke rolverdeling komt ook terug in de rest van de personages. Het karakter van Elle Fanning, een constant hysterisch glimlachende Lily, is de exacte tegenhanger van de boze, puberende Dylan. Naturel beauty Scarlett Johansson is als hoofdverzorgster Kelly Foster het sleeptouw van papa Benjamin. Het maakt de film overzichtelijk en daardoor een heerlijke wegkijker.
Al met al is ‘We Bought A Zoo’ een mooie film, met een tikkie een zondags gevoel. Niet het beste werk van regisseur Cameron Crowe (Vanilla Sky), maar zo nu en dan is iedereen wel eens toe aan twee uur niets dan optimisme.
Advertentie.
