Opinie: Een ode aan de blauwen en groenen
De verkiezingen voor de universiteitsraad en de faculteitsraden zijn in volle gang, de groen en blauwe truien zijn weer terug in het campusbeeld. Onbewust deed dit beeld me nostalgisch zoeken in mijn kast naar wat materiaal van de twee verkiezingen die ik fulltime heb gelopen. Ik vond wat posters, foldermateriaal, stickers en een trui.
Ze ademen herinneringen: terwijl voor veel studenten de verkiezingweek een vervelende week lijkt, waarin ze continu worden aangesproken, waren mijn verkiezingsweken zonder meer twee van de meest memorabele momenten in mijn studietijd.
Wekenlang wordt er naartoe geleefd: solliciteren voor een goede plek op de lijst, je lijstgenoten ontmoeten, een verkiezingsprogramma samenstellen die vervolgens wordt gekeurd door studie-&studentenverenigingen en oud-leden, middagen lang stickers op flesjes plakken en folders op tijdschriften nieten en ander werk waar ze in Taiwan hun neus voor ophalen.
Dan is het zover: de verkiezingsweek is aangebroken. Elke ochtend gaat de wekker om half 7, om drie kwartier later op de campus aanwezig te zijn. Terwijl de haan op de achtergrond kraait sta jij je eerste krantjes al uit te delen aan de vroege vogels die zigzaggend langs je heen zich een weg banen naar de bibliotheek. Een week lang als een gek mensen blijven aanspreken en de andere partij proberen voor te zijn; na een anderhalve dag ben je je voorzichtigheid kwijt, net als het beeld dat je volkomen voor lul wordt gezet door sommigen. Want alles voor het hogere doel: een plek in de universiteitsraad. Dat betekent een jaar je inzetten voor je medestudenten, urenlange saaie vergaderingen bijwonen en elke dag van 9 tot 5 op je kamer boven Esplanade vieze koffie drinken en Paul Elstak luisteren. En vooral belangrijke beslissingen nemen: over werkplekken, studies die worden hervormd waardoor studenten worden gedupeerd, en recent ook zaken als de langstudeerdersboete en de harde knip. Je een jaar lang hard inzetten en studievertraging oplopen, om dan in de verkiezingsweek te horen dat je nooit zichtbaar bent geweest.
Het is bijna om moedeloos van te worden, maar toch zetten ook dit jaar 17 kandidaten zich in voor 9 plekken. Ondanks dat voor sommigen de kans klein is om een plaats in de raad te verwerven, blijven ze hard doorwerken. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Allemaal voor dat ene plekje, allemaal om de student te kunnen vertegenwoordigen.
Denk daar eens over na als je over de campus loopt en een groen/blauw peloton op je af ziet komen. Overweeg je stemkeuze goed, praat en discussieer met de kandidaten en breng uiteindelijk je stem uit. Glimlach vriendelijk als je de rest van de week nog steeds wordt gevraagd of je al gestemd hebt. Ze doen het uiteindelijk voor jou.
Arnoud van Hulst
4e jaars theologiestudent en kandidaat geweest tijdens twee universiteitsraadverkiezingen
