Recensie: Seeking Justice
Indien je een groot fan bent van Nicolas Cage bent, is het nu tijd om te stoppen met lezen. Velen met mij vinden hem namelijk niet overtuigend en een saaie acteur. Wat deze keer helaas flink zijn stempel drukt op de film.
Waar in sommige films (‘Lord of War’) de immer stoïcijnse blik van Cage perfect tot zijn recht komt, maakt het ‘Seeking Justice’ afstandelijk. Dat terwijl het verhaal uitermate geschikt is voor een meeslepend wat-zou-ik-doen-gevoel.
Will Gerard is een heel gewone docent Engels, gelukkig getrouwd met een musicus. Tot zijn vrouw Laura wordt aangevallen en verkracht. Hem wordt de keuze gegeven wraak te laten nemen op de dader. Na enige twijfel krijgt zijn kwaadheid de overhand en gaat hij in zee met de onbekende organisatie w(r)aakhonden. Wat moet gebeuren, gebeurt. En Will en Laura pakken voorzichtig de draad van het gewone leven weer op. Tot een telefoontje van de organisatie om de rekening te vereffenen.
Terwijl het plot zich langzaam ontvouwt, wakkeren de verwachtingen voor de film langzaam aan. De originele verhaallijn valt niet te ontkennen. Helaas zakt dit in de tweede helft langzaam maar zeker weer in elkaar. Waar de kijker de stappen tot het einde al heeft gezet, sukkelt de film er achteraan. En waar zijn vrouw zich ontpopt tot een sterk karakter, zet Cage zijn zorgelijke frons maar weer eens op.
‘Seeking Justice’ hangt net overal tussenin. Niet spannend genoeg voor een actiefilm. Niet meeslepend genoeg voor een psychologische thriller. En de losse eindjes doen het originele verhaal geen eer aan. Voor fans van Nicolas Cage zal het allemaal vast wat minder erg zijn als ik het doe lijken. Maar voor de rest van de bioscoopgangers: bedenkt goed hoeveel je tijd en geld je waard is.
‘Seeking Justice’, gezien in de Sneak Preview in Pathé. Vanaf 3 mei in de bioscoop.
