Turken en Marokkanen lijken steeds meer op autochtonen
Turken en Marokkanen integreren steeds beter. De tweede generatie Nederlanders van deze afkomst lijken steeds meer op autochtone Nederlanders. Betrokken onderzoeker Paul de Graaf zegt: “Ze zijn een flink eind op weg. De tweede generatie zit ‘dichterbij’ de autochtone Nederlanders dan de eerste generatie. Je zou kunnen zeggen dat ze op de helft zijn, misschien zelfs wel over de helft.”
Het onderzoek kwam tot stand door een subsidie van 1,2 miljoen euro van het NWO. Aan het onderzoek werken twee onderzoekers van de universiteit van Tilburg mee: Paul de Graaf en Matthijs Kalmijn, beiden werkzaam voor het departement sociologie. Verder werken er wetenschappers van de Radboud universiteit en de University of Oxford mee. In tegenstelling tot bestaand onderzoek, leggen de onderzoekers in deze studie de focus op sociaal-culturele verschillen.
De wetenschappers stellen dat de tweede generatie Turken en Marokkanen steeds meer op Nederlanders gaan lijken vanwege de culturele integratie. Zo leest de tweede generatie meer boeken en is ze actiever in elitaire sporten (hockey en tennis). Daarnaast kijken ze vaker naar Nederlandse TV en gebruiken vaker de computer om Nederlandse of Engelse websites te bezoeken.
De tweede generatie van Turken en Marokkanen blijft nog wel achter bij autochtone Nederlanders als het gaat om sportbeoefening in het algemeen, deelnemen aan verenigingen, kranten lezen, het gebruik maken van social media en het bezoeken van theaters en musea. De Graaf concludeert: “De culturele integratie gaat sneller dan de sociale integratie.”
Volgens het onderzoek heeft dit niet alleen te maken met eigen voorkeuren van de Turken en Marokkanen, maar ook met de afwijzende houding van de autochtone bevolking en wellicht met de sociale druk van de eerste generatie, die veel waarde hecht aan contacten binnen de eigen groep.
De sociale integratie verloopt volgens De Graaf niet soepel omdat “Turken en Marokkanen nog veelal in dezelfde kringen verkeren. Als je kijkt naar de eerste en tweede generatie Nederlandse Turken en Marokkanen bestaat er weinig verschil in met wie ze om gaan: het blijft vooral de eigen gemeenschap.”
Volgend jaar gaan de wetenschappers hun respondenten weer ondervragen.
