Recensie: Spiritualized, Sweet heart sweet light
“Huh?” staat er in grote letters op de hoes van het nieuwe album van Spiritualized, Sweet heart sweet light. Jazeker, Jason Pierce, het brein van Spiritualized, leeft nog en lijkt dat nu pas te beseffen. De meeste nummers op het album klinken zelfs behoorlijk vrolijk.
Nou ja, vrolijk. Een volbloed pretsnuiter zal Jason Pierce natuurlijk nooit worden. Zijn teksten gaan nog altijd over het kwaad dat liefde heet en magere hein is nooit ver weg. Maar qua muziek is Sweet heart sweet light een stuk opgewekter dan zijn voorganger.
Dat album, Songs in A & E, was vooral een terugblik op het ziekbed van Pierce. Door een ernstige leveraandoening keek hij de dood een tijdlang recht in de ogen. Maar de man herstelde, en met Sweet heart sweet light laat hij de ziekenhuisgeur definitief achter zich.
Er staan zelfs een paar popsongs op het album, met refreintjes die na één luisterbeurt hardnekkig blijven hangen. Voor de rest is het een klassiek Spiritualzed-album geworden, met een optimistisch randje. De vaste space nummers zijn aanwezig, de rammelende Velvet Underground rock, en uiteraard is het allemaal groot, groter, groots. Veel strijkers en koperwerk, gospelkoortjes, de hele mikmak. Op het laatste pareltje, So long you pretty thing, wordt er zelfs opgestegen naar hemelse sferen. Een grande finale.
Verrassen doet Sweet heart sweet light niet. Maar met zoveel moois op één plaat moet je wel een enorme azijnpisser zijn als je daarover valt.
