Proefschrift over leiderschap bij crises
De brandweer, politie en GGD-organisaties bereiden zich op crises voor op basis van protocollen en daarvan afgeleide plannen. Deze plannen zijn vaak gebouwd op ervaringen en gebeurtenissen uit het verleden. Maar in de praktijk spelen onder andere onvoorspelbaarheid, individualisering en social media zo’n grote rol, dat traditionele besluitvormingsprocessen niet altijd goed meer werken, stelt Robert Biemans. Besluitvorming wordt steeds meer een collectief vermogen van een organisatie, stelt hij in het proefschrift dat hij morgenverdedigt aan de UvT.
Biemans heeft na onderzoek van drie casussen waaronder de Poldercrash en een militaire operatie in Uruzgan, aangetoond dat het niet eenvoudig is vormen van leiderschap te vinden die (eventueel in gezamenlijkheid) een productieve bijdrage kunnen leveren aan het succesvol omgaan met crises. Naast het leiderschap van leidinggevenden, is die van de materiedeskundigen of specialisten essentieel om op een mogelijke crisis in de toekomst voorbereid te kunnen zijn. Daarnaast is vertrouwen een belangrijkere rol gaan spelen. Binnen de militaire wereld gaat het daarbij zelfs zover dat vertrouwen ‘input’ is voor het besluitvormingsproces; immers beslissingen worden genomen door die commandanten die daar het best (tijd en plaats) zicht op hebben. Besluitvorming wordt in een turbulente omgeving in veel gevallen steeds meer een collectief vermogen van een organisatie; een samenspel tussen de leidinggevende en zijn materiedeskundigen en specialisten waarbij alle actoren hun verantwoordelijkheid nemen en hierover verantwoording afleggen.
