Louis blogt: Oekraïne
Mensen vragen me wel eens: “Louis, word je in de Oekraïne nou nooit wakker met een condoom in je reet en een nier te weinig?” Nee. Pik en ik komen alleen maar aardige mensen tegen. Een uitzondering is onze “vriend” V. de ongekroonde keizer van de koelsystemen, die ons een middagje zijn kolchoz liet schoffelen, graadje of 35, een miljoen muggen, we verloren twee liter zweet en net zo veel bloed.
Behalve die Goelag-ervaring hebben we alleen maar positieve dingen meegemaakt. De Oekraïners waren sympathiek en geduldig, namen de tijd om onze diepzinnige vragen te beantwoorden (waar is de bushalte/kroeg/apotheek) en sneden dus geen nieren uit. In de Oekraïne zijn zelfs de Duitsers aardig.
Het land heeft een slechte pers, bovendien is vanuit West-Europa de mentale afstand tot de voormalige Sovjet-Unie nog steeds heel groot. Daarom konden we überhaupt kaartjes krijgen, wie wil er nou naar de Oekraïne? Je hebt het land bijna voor je zelf, de kans dat je achter een caravan met een geel nummerbord komt te hangen (Die Plage Europas, volgens een Duitse Trucker) is klein. Er is genoeg te zien. En te drinken natuurlijk, maar dat is oud nieuws. Hop mensen, deze zomer allemaal naar de Oekraïne, veel geld uitgeven, ze hebben het harder nodig dan de Grieken.
Als iemand nog een paar Nederlandse follow your team tickets wil kopen voor de finale, dan kan dat. Pik levert ze persoonlijk bij je af, voor weinig.
Louis Tils is sociaal geograaf en voetballiefhebber. Hij blogt voor Univers tijdens het EK vanuit de Oekraïne. Dit was zijn laatste blog.
Advertentie.
