Heeft u een momentje…

Vorige week dinsdag diende er een opmerkelijke strafzaak voor de rechtbank Breda. Een vrouw (51 jaar) stond terecht omdat zij een bij haar inwonende andere vrouw (32 jaar) met messteken om het leven had gebracht. Met 39 messteken om precies te zijn. Waarom geen 40 vraag je je dan af… Maar goed, daar gaat het hier niet om. Waar het wel om gaat is dat de daderes net een week thuis was na een verblijf op de psychiatrische afdeling in een Tilburgs ziekenhuis. En dat zij, alvorens tot haar slachtpartij over te gaan, vier uur lang heeft geprobeerd die inrichting ervan op de hoogte te stellen dat het wederom niet goed met haar ging en dat zij opnieuw wilde worden opgenomen. In die vier uur heeft zij zeker honderd keer met het ziekenhuis gebeld, maar daar konden ze de juiste persoon niet te pakken krijgen. Tijdens de terechtzitting betoogde haar advocaat “dat je dat het ziekenhuis eigenlijk niet kwalijk kunt nemen, in zo korte tijd”. Te weinig tijd? Is vier uur te kort om de juiste persoon aan de lijn te krijgen? Heb je na honderd keer bellen nog steeds niet iemand te pakken die je kan helpen? Hoe gaat het daar dan in zijn werk? 

– Goedemiddag, met Chantal spreekt u, waarmee kan ik u van dienst zijn? Wat zegt u? Ik kan u niet verstaan, kunt u wat duidelijker spreken? Wacht, ik denk dat ik weet wat er aan de hand is, ik verbind u even door…

– Met de Afdeling Logopedie, met Babette, zegt u het maar. Ach, ik hoor het al, momentje, ik verbind u door…

– Met de Afdeling Mond- en Klauwzeer, met Debbie, kan ik u helpen? O jee, wat naar voor u. Heeft u een momentje, dan verbind ik u door met iemand die u kan helpen.

– Dit is de voicemail van pastor Vandenbroecke, Ik kan op dit moment even niet opnemen. Als u uw naam en nummer inspreekt, dan bel ik u zo spoedig mogelijk terug.

– Met Chantal spreekt u, waarmee kan ik u van dienst zijn? Ach, daar bent u weer. Wat zegt u? U wilt worden opgenomen. Heeft u een momentje dan verbindt ik u door…

– Administratie, met Govert spreekt u. U wilt worden opgenomen, zegt u. Maar uw gegevens zijn al opgenomen, in onze computer, dus dat hoeft niet meer. Maar ik zal u toch even doorverbinden met iemand die daarover gaat. Even wachten, dan zoek ik het nummer even op, momentje…

– Met Tooske, van de Ziekenomroep, wat kan ik voor u doen? O hemeltje, nee hoor, dan hebben ze u verkeerd doorgeschakeld. Wacht u maar even, dan verbind ik u even door naar de receptie…

– Met Slagerij Van Kampen…

En zo verder, en zo voort. Voortdurend doorverbonden, voortdurend in de wacht. En al die tijd hoor je door de telefoon van die lullige achtergrondmuziek. Van die uitstrijkjesmuziek van André Riool. Dan zou ik ook moordneigingen krijgen! Zou het ziekenhuis nog op dit tragische voorval hebben gereageerd? Of zou de directie de juiste persoon daarvoor niet te pakken hebben kunnen krijgen?