In het café

Nee lieverd, dat kan niet, zoiets kun je niet ‘doen’. Studenten die zich tijdens hun rechtenstudie bekwamen in het vak privaatrecht, net als ik indertijd, zullen je kunnen zeggen dat er drie soorten contractuele verbintenissen zijn: verbintenissen om te geven, om te doen en om niet te doen. Van een verbintenis om te geven is bijvoorbeeld sprake als ik jou heb toegezegd een boek te geven. Hoezo, wat voor een boek? Daar gaat het toch niet om, gewoon een boek… Goed, jij je zin, mijn boekje dan, Vijftig verhalen vol vrolijk verdriet; ik heb aan jou toegezegd… Nee? Waarom niet, als ik vragen mag? Ach zo, niet leuk. Goed, ander boek dan, even denken… Ja, Vijftig tinten grijs; ik heb met jou afgesproken dat ik jou het boek Vijftig tinten grijs zal geven, nou tevreden? Weet ik niet, iets met seks geloof ik. Oké, ik heb jou dus beloofd dat boek te geven… Nee, ik heb het niet gelezen, ik heb ergens gelezen dat het iets met seks te maken heeft, of met erotiek of zo. Huh? Ja, dat weet ik, ik weet heus wel dat er een verschil is tussen seks en erotiek. Niets van gemerkt? Hoezo, heb je daar nooit iets van gemerkt? Luister nou even, lieverd, daar gaat het toch allemaal niet om. Het ging toch om die drie soorten verbintenissen… Ja, doe ik, rustig maar, de ober komt er net aan. Ik neem een thee, en jij? Nee, dat kan dus niet, dat heb ik je net proberen uit te leggen. Koffie kun je niet doen.