Apparatenangst

Laatst stond ik in het juristengebouw op de lift te wachten, in de onmiddellijke nabijheid van een student. Dat is altijd oppassen geblazen, wist ik, en zo bleek ook deze keer weer. Mijn mobieltje liet zijn ringtoon horen en ik haalde het apparaatje uit de binnenzak van mijn colbert. Een colbert is een jasje voor mannen. De student keek een beetje meewarig naar mijn mobieltje, slaakte een retrospectieve zucht vol medeleven. Ach, wat leuk, zei hij, zo’n oud telefoontje, van echt bakeliet als ik het goed zie, die zijn tegenwoordig veel geld waard… Terwijl ik in de lift stapte en boven de mensen uitsteeg, overdacht ik de moderne tijden waarin ik mijn leven lijd. Ik vind het al heel wat dat ik überhaupt een mobiele telefoon heb. Überhaupt is een lelijk Duits woord, maar toch, ik bedoel maar. Ik tracht wanhopig aan te knopen bij alle moderniteiten die de laatste decennia zijn geïntroduceerd, maar ik lig constant een slag achter, zelfs meer dan een slag; de achterstand wordt eerder groter dan kleiner. Ik kan nauwelijks omgaan met al die eigentijdse apparaten. Mijn wekkerradio begint bijvoorbeeld op de meest onverwachte momenten te spelen omdat ik het ding niet goed geprogrammeerd krijg. Ook van mijn computer snap ik nog steeds niet veel en dat is wederkerig. De foto’s die ik met mijn digitale camera neem lijken in het rijk der schimmen te zijn genomen, op de verjaardag van Hades. Bij het woord tablet denk ik nog steeds aan iets dat je kunt innemen. Mijn mp5-speler ligt nog ongebruikt in de kast, met de bijbehorende handleiding in Zweeds, Japans, Angolees en Spijkerschrift. Die handleidingen van tegenwoordig zijn sowieso Chinees voor mij. Ik snap eigenlijk niet goed waarom ik mij al die apparaten heb aangeschaft. Is het een kwestie van erbij willen horen? Van nog jong en bij de tijd willen zijn? Of heeft het te maken met onvervalste koopzucht? Van hebzucht? Geen idee. Maar nu heb ik gehoord dat er tegenwoordig een apparaat op de markt is waarmee je koffie kunt zetten. Jawel! Een zogenaamd koffiezetapparaat. Dat ga ik toch maar kopen, denk ik, want dat lijkt me best wel handig, zo’n apparaat. Dat fijnstampen van die bonen in zo’n vijzel gaat ook vervelen.