Sneeuw en treinen!
Sneeuw is niet mijn ding. Eerlijk waar, ik ben zo iemand die eigenlijk geboren had moeten worden in een of ander tropisch land. Ik functioneer het beste in temperaturen boven de 25 graden en voel me pas enigszins levend bij een temperatuur boven de 20. Alles daaronder…is veel te koud. Helaas is Nederland niet het beste land om te verblijven voor zo’n koukleum als ikzelf. Laten we eerlijk zijn, de winters zijn hier niet bepaald zoals in Alaska, maar voor mij zijn die eerste tekenen van sneeuw het einde van de wereld. Sneeuw is niet gezellig, zelfs niet als je het van binnenuit naar beneden ziet dwarrelen. Sneeuwpoppen zijn niet leuk en grappig…maar moordenaars van je handen. En een witte kerst? Doe mij maar aan het strand liggen, zoals ze dat in Australië wel kunnen doen.
Helaas was de afgelopen week voor mij dus verschrikkelijk. Je beseft niet hoeveel tijd er gaat zitten in jezelf wapenen tegen de kou. Pas wanneer ik een sjaal, handschoenen en een muts had gevonden (en mijn jas hermetisch dicht had geknoopt) durfde ik mezelf buiten de deur te wagen. Wat ik echter wel moet toegeven: Nederlanders in de sneeuw zijn grappig. Normaliter zeuren wij ten alle tijden over het weer. Te warm dit, te nat zo, het is nooit goed. Maar in de winter?
Zodra de eerste sneeuw valt zeuren wij niet langer over het weer….maar over de NS. Het is onvermijdelijk. Elke trein die ook maar enige vertraging heeft op een besneeuwde dag…je zou denken dat we ze het liefst aan de galg zouden zien bungelen. En ergens is dat wel verfrissend omdat je zelfs wanneer je veilig in de auto zit nog kunt genieten van de afgang van de Nederlandse Spoorwegen. Op de radio wordt immers in elk nieuwsblok weer aandacht besteedt aan het falen van het openbaar vervoer. En dan is filerijden met de verwarming op de hoogste stand opeens niet zo erg meer. Je zou maar op een station staan dood te vriezen.
