Recensie: lopen naar de binnenstad
Echte petrolheads hebben geen Ov-jaarkaart, maar soms kunnen sneeuw en files je dwingen tot de nacht doorbrengen in Tilburg. Om de f*king hoge parkeertarieven in de binnenstad te vermijden, wordt het dus lopen vanaf de campus naar de binnenstad. Univers recenseert alles, dus ook lopen.
Fietsen gaat goed, het fietspad is gestrooid, dat zien we vanuit onze benarde loopsituatie. Volgens onze correspondenten werden fietstunneltjes zelfs om half twee ‘s nachts nog sneeuwvrij gemaakt. Er is alleen niet gestrooid in de wijken, daar moet je wel opletten dat je niet op je plaat gaat.
Lopen is een ander verhaal, er is geen route van de campus naar de stad. Na enig zoeken is er een pad door een groenstrook die heel optimistisch Cobbenhagenpark genoemd is. Let wel: het is geen park en het pad wordt niet gestrooid. Je volgt hondenplas- en scootmobielsporen door de sneeuw, dan weet je ongeveer waar je kan lopen. Af en toe wegzakken en uitglijden, hoort er dan bij. Het spoor slingert tussen allerlei unheimliche ijzeren constructies door, waardoor mijn wandelgenoot -een verse exchange student- denkt dat Tilburg een staalindustriestad is. Ik leg uit dat dit kunst is uit een textielstad. Het pad is niet vrouwvriendelijk: er is geen verlichting en geen sociale controle. Gelukkig lopen er genoeg oude vrouwtjes die abrikooskleurige poedels uitlaten, dat is altijd de beste bewapening tegen ongure individuen. We besluiten om na de Ringbaan West maar langs het fietspad te lopen. Daar brandt straatverlichting en er is gestrooid. Bovendien loopt de route recht naar de Korte Heuvel, waar het licht nog aan is. Met modderige poten en met behoud van maagdelijkheid kom ik aan. Kortom, zorg dat je een fiets op de campus hebt staan voor extreme weersituaties, de wandeling richting stad vergt doorzettingsvermogen!
