Mila en de zombies
Zondagavond was er een film op tv met Mila Jovovich. Daar kijk ik altijd graag naar, naar films met Mila Jovovich. Het ging om de film Resident Evil: Extiction, het derde deel in een inmiddels vijf delen tellende serie. Na enige tijd viel het mij op dat veel tegenspelers van Mila er erg slecht uitzagen, zeker in vergelijking met de koene heldin. Zij strompelden wat door het beeld, met een ongezonde bleke kleur en een ernstige huidaandoening – een serieuze vorm van acne, of iets van syfilis of zo. Zij praatten erg binnensmonds, waardoor je nauwelijks kon horen wat ze zeiden. Waarschijnlijk daarom kreeg ik pas vrij laat door dat deze personen zombies waren: levende doden, die zich voedden met het vlees van levende levenden, van de laatste overlevenden op aarde. Nu waren er niet zo heel veel overlevenden meer, dus was er een voortdurende voedselschaarste voor die zombies. Dat zal er ook wel hebben toe bijgedragen dat ze er zo slecht uitzagen. Een duidelijk vitaminen- en mineralentekort. Wat ik me nou afvroeg, was dit: wat nu als ook die laatste mensen verorberd zijn? Eten die zombies dan elkaar op? Dat lijkt me niet zo’n goed idee want de meesten van hen zijn al lang over de uiterste houdbaarheidsdatum heen. Dan krijgen ze zeker voedselvergiftiging. Maar wat dan? Zouden ze dan omkomen van de honger? Maar dat kan toch helemaal niet, want ze zijn al dood…
En nu we het toch over dergelijke levensbeschouwelijke zaken hebben: vampiers, ook al zoiets raars. De laatste tijd duiken er weer erg veel vampiers op in films en series. Vooral de Twilight Saga is erg populair bij jongvolwassenen. Zelf stam ik nog uit de tijd van Dracula, een ware lady killer met een zwarte cape en een rokkostuum en een kapsel dat uit brillantine bestond. Fraai vertolkt, eerst door Bela Lugosi en later door Christopher Lee, tijdens de vroege middeleeuwen van de filmindustrie, toen filmcamera’s nog van hout waren, evenals de meeste acteurs. Maar daar gaat het nu niet om. Waar het wel om gaat, is dat die vampiers van vroeger en nu er altijd zo goed uitzien. Voor figuren die eigenlijk al dood zijn dan. Ze zijn een beetje bleekjes (gebrek aan vitamine A, B, C en nog enkele letters uit het alfabet), maar verder zijn ze in goede conditie en op en top verzorgd. Dat laatste verbaast me. Kijk, als ik me ’s morgens scheer, dan zit ik na afloop altijd vol sneden van uiteenlopende grootte. Een bloedbad waar een vampier zeker veel genoegen aan zou beleven. Terwijl ik het toch heel secuur doe. Maar hoe doet een vampier dat? Hoe lukt het hem om er elke ochtend zo gladgeschoren uit te zien? Een vampier heeft toch helemaal geen spiegelbeeld – hoe scheert hij zich dan? Op de tast?
Dit zijn van die levensvragen die me kunnen bezighouden. Er is zo veel op aarde wat wij niet kunnen begrijpen, wat we niet rationeel kunnen verklaren. Zaken die je verstand en je inbeeldingsvermogen te boven gaan. Die je voor onoplosbare raadsels stellen. Mysteries. Mystiek. Donkere romantiek. Je vraagt je af hoe het allemaal mogelijk is. Intussen vroeg ik me af hoe de film met Mila Jovovich was afgelopen, en waar hij eigenlijk over ging, want de aftiteling was inmiddels begonnen en de dialoog van de zombies had ik niet goed kunnen volgen vanwege hun spraakgebrek. Maar goed, Mila Jovovich deed erin mee, en daar ging het om. Die vrouw is intussen ook al aan haar derde man bezig. Over zombies en vampiers gesproken…
