Verhuisgeweld

“Wat denk je van dit patroon?” – “ Weet ik niet.” “En deze dan, dit is wel leuk, toch?” -“Weet ik niet.” “Wat vind je van deze kleur?” – “Weet ik niet”

De ontploffing liet, niet geheel onverwachts, niet lang op zich wachten. Het scheelde niet veel of een van de vele gordijnroedes zou zijn gebruikt als dodelijk wapen. Heerlijk, scene schoppen in de gordijnensectie van Kwantum. Een afdeling gevuld met lieve dametjes die ontzettend veel verstand van gordijnen hebben. Helaas konden ze me niet vertellen hoe je het best gordijnen uit kunt zoeken met een kleurenblind monster. Samen wonen is niet moeilijk. Samen GAAN wonen echter wel. Probeer maar eens om samen meubels uit te zoeken wanneer de een het liefst het huis veranderd in een steriele ziekenhuiskamer; terwijl je zelf het liefst alle kleuren van de regenboog verwerkt in een psychedelisch interieur. Beter nog: probeer maar eens vloerbedekking en gordijnen uit te kiezen met iemand die dat EN niet interesseert EN die compleet kleurenblind is.

Ik heb respect voor koppeltjes die de IKEA doorkruisen in gelukzalige stilte omdat ze nou eenmaal precies dezelfde smaak hebben. Helaas eindigt een tripje IKEA steevast met mij in de ene voorbeeldkamer en vriendlief in de andere. En de stilte tijdens het doorkruisen van het gigantische gebouw is er alleen omdat we allebei al snel te boos zijn om nog tegen de ander te willen praten.

Gelukkig zijn er tot nu toe nog geen gewonden gevallen. En gelukkig is het grootste deel van de meubels inmiddels wel geregeld. De kleuren zijn misschien niet zo over the top als ik zou hebben gewild, maar ze bevallen toch wel prima. Uiteindelijk komt echter het punt dat meneer nietsvermoedend het appartement verlaat en dan zal ik toeslaan. Kussentjes, kaarsjes en misschien zelfs wel een kroonluchter. De slag om de kleuren heb ik misschien niet helemaal gewonnen…maar de slag om de prullaria is al beslist!