Broers in beeld

Het is deze dagen best wel spannend. Op de juridische faculteit gaan geruchten de rondte dat we dit jaar wellicht het beoogde aantal eerstejaars niet halen. De inschrijvingen schijnen tot dusver tegen te vallen. Waar zou dat mee te maken hebben? Met de numerus fixus die is ingevoerd? Met de intensivering van het rechtenonderwijs, waardoor studenten ineens heel hard moeten werken? Of met de academisering van het onderwijs, die tot gevolg heeft dat alles niet meer met de paplepel wordt ingegoten? Of heeft het te maken met die trieste toiletpapierhouders, waar je, hoe voorzichtig je ook trekt, altijd maar één velletje afgescheurd krijgt? Ik weet het niet. De mensen van het onderwijsbureau ook niet.

Ten einde raad hebben zij naar een uiterste redmiddel gegrepen. Nou ja, redmiddel, laten we het vooralsnog maar gewoon op middel houden. Om alsnog een groter aantal jongeren ertoe te bewegen naar onze universiteit te gaan om daar rechten te gaan studeren, heeft men namelijk gebruik gemaakt van een medium dat de gemiddelde postpuberende jongvolwassene wel aanspreekt, namelijk YouTube. Maar wat heeft men daar nu op gezet? Geen filmpje met swingende en zingende docenten. Geen clipje met brallende en lallende studenten. Neen. Niets van dat alles. In plaats daarvan een aantal shots van een proefcollege Geschiedenis van het strafrecht, verzorgd door degene die deze woorden schrijft. Tsja. Het is in elk geval een origineel idee. Ik ben wel meteen gaan kijken, en een flink aantal keren ook, zodat het net lijkt of er een heleboel bezoekers zijn geweest. En ik ga het ook liken, reken maar, en niet te zuinig ook. Niet omdat het anders zo zielig is voor mij. Natuurlijk niet. Maar omdat het anders zo zielig is voor de mensen van het onderwijsbureau die op dit idee zijn gekomen.