Recensie: Dag van de Filosofie
Het belang van stiptheid, goed te horen zijn en verklaren het eens te zijn met de spreker waren de peilers van de Dag van de Filosofie 2013. De discussies tussen gespreksvoorzitter en spreker werden tot op de minuut bijgehouden door de mevrouw met microfoon.
Om stipt 18:00 uur liep meer dan de helft van de blijkbaar zeer hongerige zaal leeg terwijl het onderdeel misschien nog net twee minuten duurde. Het publiek bestond aan de ene kant uit studenten, jongeren en pas afgestudeerden, en aan de andere kant uit mensen van middelbare of gepensioneerde leeftijd die zich prima thuis voelen in de Concertzaal. Misschien dat deze combinatie een onverschilligheid opwekte bij de oudere hap. Lege plaatsen deden meerdere malen dienst als een plek waar het programmakrantje mocht uitrusten terwijl mensen langs de kant stonden of zaten. De eigenaars van deze programmakrantjes knikten welwillig mee met betogen en discussies over moraal, heropvoeding, en je bewust zijn van schuld en boete, zonder zich bewust te zijn van hun eigen ironie.
Het thema van de Dag was duidelijk en perfect doorgevoerd in alle onderdelen. Tomáš Sedlá?ek was de ster van de dag en het gros van de sprekers was open en enthousiast. De organisatie was tot in de details perfect; hierover niets dan complimenten. De locaties in de NWE Vorst en Paradox zorgden voor de nodige sfeer -in de Rode Salon hoorde je geroezemoes en Norah Jones op de achtergrond. Jammer dat de frustratie het uiteindelijk won van de inspiratie.
