Recensie: Koninginnedag in Eindhoven
Om met de deur in huis te vallen, ik heb een hekel aan Eindhoven. Ik heb een hekel aan PSV als club, ik heb een hekel aan Stratumseind en eigenlijk aan de hele stad Eindhoven. Toch ging ik erheen om de laatste Koninginnedag te vieren, met vier Grieken en een Italiaan.
Wat doe je als je van de NS te horen krijgt dat je geen alcoholische dranken mag nuttigen op het perron? Juist, dan open je je eerste flesje bier. Op de Nederlandse kneuterigheid! De conducteur in de trein was iets meegaander, hij wees ons erop dat er een boete uitgedeeld kon worden als er gecontroleerd zou worden. Ik ben een beetje in de war. Was het niet zo dat een conducteur de controleman is in een trein?
Eindhoven dus. Mijn beeld van uitgaan in Eindhoven staat synoniem voor een wekelijkse hoofdschoppartij op Stratumseind. In Tilburg vermijd ik ook het Piusplein, daar lopen ook van die agressievelingen. Maar terug naar Eindhoven.
Wat een geweldige organisatie hebben ze daar zeg, en dat zeg ik zonder sarcasme. In Eindhoven snappen ze blijkbaar wel hoe ze een groot evenement moeten organiseren. Daar kan Tilburg nog iets van leren, echt waar. In Eindhoven begrijpen ze dat een grote mensenmassa uitgesmeerd moet worden over meerdere podia die op loopafstand van elkaar liggen.
Grote mensenmassa’s zijn sowieso niets voor mij, ik ga liever naar een rustig café. Die sfeer heeft Eindhoven kunnen neerzetten voor het Lichttoren Witte Dame complex. Klein opgezet, maar supergezellig. Nadat de vlooienmarkt bij dat lelijke stadion zijn einde had meegemaakt was het graaien geblazen. De Italiaan in ons gezelschap heeft vanaf nu de bijnaam Morpheus, hij vond een Matrix-jas die hij de rest van de avond aan heeft gehad. Ter hoogte van station Beukenlaan was nog een grasveld ingericht als feestlocatie. Tja, vier Grieken en een Italiaan. Als er ergens een reggae-feestje is weten zij ‘m wel te vinden.
Op een gegeven moment wilden we wel naar huis. Dat moment is er altijd wel op een avond vol zuipen, eten, blèren en slap ouwehoeren. Maar een dagje uit is geen dagje uit zonder elkaar kwijt te raken. En dat was mijn schuld, ik geef het graag toe. Samen met een Griek liepen we gebroederlijk door de binnenstad, over Stratumseind ook. Een hele dag reggae en loungemuziek, aantal vechtpartijen gezien: één op de terugweg!. Een half uurtje door de binnenstad banjeren, aantal vechtpartijen gezien: vijf!
Het enige goede aan Stratumseind is het Griekse tentje. Alleen als je honger hebt en zin hebt in één (volgens de Grieken) van hun beste gerechten ga je naar Stratumseind. Anders mijd je deze plek des onheils en loop je er met een grote boog omheen. Niet alleen tijdens de Koningsdag van volgend jaar, maar gewoon altijd als het na tienen in de avond is. De rest van Eindhoven was eigenlijk wel gezellig, zeker voor herhaling vatbaar. Wie weet tot volgend jaar. Rare stad.
