Goede voornemens 2.0

“Zo zul je die dikke kop wel houwe!” hoor ik mijn vriend smalend zeggen wanneer ik een frikadelletje van een passerende schaal wil snaaien. Het ergste is nog niet de dodelijkheid van die klote-opmerking, maar het element van waarheid erin.

Ik had me na een aflevering Obese toch echt voorgenomen om niet meer te vallen voor dit soort snelle verleidingen. Stiekem neem ik me dat na elke aflevering van Obese wel weer opnieuw voor. En in plaats van me dus boos te maken over de ronduit gemene opmerking (zoals elke andere vrouw waarschijnlijk wel had gedaan) leg ik dus pruilend de snack terug.

Ik kan dingen al lang niet meer afschuiven op de studentenkilo’s (helaas). Beginnende studenten, zo wordt gezegd, komen namelijk flink wat kilo’s aan in de eerste jaren dat ze zelf hun kostje moeten gaan verzorgen. Ondertussen moet ik toch echter al heel wat jaartjes voor mezelf koken en weet ik zeker dat de kilo’s daar niet (allemaal) vandaan komen. Helaas kun je ook je stofwisseling niet overal de schuld van blijven geven. En nee, het is heus nog niet zover dat ik me moet gaan aanmelden voor Obese maar elke keer dat er een feitje als “44% van Nederlandse vrouwen kampt met overgewicht” voorbijkomt moet ik toch even slikken.

Jaja, als ik eerlijk ben snap ik ook best dat Lasagne en toastjes met kip-kerrie salade en malibu-colaatjes niet bepaald een gevarieerd dieet vormen. Maar het is allemaal zo lekker. Gelukkig begint binnenkort het nieuwe collegejaar weer. Alhoewel, gelukkig? Dan zit je te blokken in de bibliotheek en strompel je de mensa binnen om toch weer te vallen voor de kroketjes en kaassoufflés. En dat studenten-sportabonnement…hoe vaak ben ik nou afgelopen jaren gegaan?

Een nieuw (college)jaar betekent goede voornemens, en in mijn geval neem ik me liever in september dan januari goede dingen voor. Lekker rebels, toch? Dus neem ik toch maar weer een abonnement om te gaan sporten en blijf ik heus weg bij de verleidingen van de kantine. Echt waar hoor!