Goede voornemens

Na lange, nachtelijke overpeinzingen besloot ik dat het zo niet verder kon. Mijn weegschaal had het een paar weken geleden demonstratief begeven, wellicht te wijden aan mijn overdadige inname van koekjes, chocolade en andere lekkernijen.

Ik sliep slecht, droomde raar, studeerde veel maar haalde geen spectaculaire cijfers. Overdag voelde ik me totaal uitgeblust, terwijl ik ’s nachts barstte van de ideeën en plannen die zich in één grote chaos door mijn rusteloze lijf bewogen. Zoals ik al zei, dit kon zo niet langer.

Ik vroeg me af waar dit begonnen was. Misschien lag het aan het feit dat ik mijn dag- en nachtritme een beetje had omgedraaid, of dat ik gewoonweg te laat naar bed ging. Of misschien maakte ik me veel te druk en werd ik daar doodmoe van. Wat ik wel zeker wist, was dat ik voor komend jaar een waslijst aan goede voornemens kon opstellen. Een kleine greep uit de top tien: leren om betere planningen te maken (een prioriteit, aangezien ik ook deze keer eigenlijk weer veel te laat begon met het leren van de tentamens).

Gezonder eten, een typisch vrouwen-voornemen. Elk jaar staat hij weer in mijn lijstje, om na een paar maanden compleet in de vergetelheid te raken. Geld sparen voor later (ook al zo’n nutteloos voornemen). Eigenlijk had ik maar één ding nodig in het nieuwe jaar: een personal coach. Zo’n verschrikkelijk angstaanjagende spierbundel die mijn vingers probeert af te hakken als ik een koekje wil pakken, of mijn portemonnee in zijn onderbroek bewaart. Die me met gebalde vuisten achterna rent tijdens het hardlopen en me een dreun verkoopt als ik mijn pas vertraag. Die me om tien uur stipt naar bed stuurt als ik de volgende dag vroeg op moet, die me elke ochtend uit mijn bed sleurt om naar college te gaan, die mijn koelkast vult met ontzettend gezonde groenten en ervoor zorgt dat ze eens niet zullen bederven maar verdwijnen in het avondeten. Dat zou echt ideaal zijn. En als ik dan zo’n personal coach heb, geef ik hem ook een passende naam.

Dan noem ik hem: Discipline.

Ik kan echt niet wachten tot hij op de stoep staat.

Jip Bierkens (20) is student Communicatie- en Informatiewetenschappen en blogt voor Univers.

_Advertentie.