Goede vrienden

Ik kwam laatst een goede vriend tegen in het winkelcentrum. Ik ben zijn naam even kwijt, maar wel een goede vriend dus. “Heb je het al gehoord van Wesley?” vroeg de goede vriend aan mij. Ik wist zo gauw niet over wie hij het had: “Wesley? Wesley Sneijder?” “Nee, natuurlijk niet Wesley Sneijder,” antwoordde hij, “Wesley de broer van Lesley, je weet wel, van vroeger”.

Er ging bij mij geen lampje branden. Of belletje rinkelen. “Lesley en Wesley, met wie we altijd tafelvoetbal speelden in café De Houten Klos, dat weet je toch nog wel”, zei mijn goede vriend met iets van ergernis in zijn stem. De Houten Klos? Tafelvoetbal? Ik? Geen idee waar hij het over had. “Wat is er met Lesley?” vroeg ik hem, “Toch niks ernstigs hoop ik?” Mijn vriend leek nu duidelijk geïrriteerd. “Niet Lesley, maar Wesley! Die is door zijn vrouw betrapt met Henny, je weet wel, die sloerie die het hele tafelvoetbalteam heeft afgewerkt en vervolgens is getrouwd met Benny, de reservekeeper.

En toen Benny dat alles hoorde, was hij zo over de rooie dat hij een avondje flink van bil is gegaan met Esmeralda – die ken je vast nog wel, die lange meid die een jaartje rechten heeft gestudeerd en toen naar de kappersschool is gegaan. Ze had zo’n klein hondje dat mank liep en een raar soort huiduitslag had en dat altijd het hele huis onder scheet. En wat blijkt? Die Esmeralda is intussen ook getrouwd! Weet je met wie? Nou? Wat denk je?” “Eh… met Quasimodo?” probeerde ik. Uit de stilte die volgde begreep ik dat dit niet het geval was. Mijn goede vriend nam met een hoofdknik afscheid. Hoe heet hij nou ook weer…