Bevrijd!

Leuk hoor, columns schrijven als beroep. Enig minpunt: je bent de hele dag thuis. Gaat de deurbel, ben je de pineut. Zoals gisterochtend, 5 mei. Bevrijdingsdag. Enfin, ik deed open en de schrik sloeg me om het hart.

Nog nooit zo’n volumineus vrouwmens gezien. Ze was alleen en droeg een jurk met korte mouwen. Op haar hoofd zat een knot waar een houten speld doorheen stak en in haar hand klemde ze een Bijbel. Ik verstijfde, liet mijn blik over haar gestalte glijden. Jezus, daar was je niet binnen een paar seconden mee klaar. Het was werkelijk waar alsof hele hofje voor mijn huis zich vulde met vlees, kubieke meters vlees. Het klonterde de hele straat door.

Driehonderd pond cholesterol sprak me aan. “Een goedemorgen, meneer. Ik zou graag met u van gedachten willen wisselen over liefde, en wat liefde kan betekenen voor uw persoonlijke bevrijding.” Ik staarde haar aan. Als je geen figuur hebt, hoef je er ook niet op te letten, kon ik alleen maar denken.

“Mag ik binnenkomen? Ze produceerde een glimlach die enkele tanden miste. Geslonken kaken hadden haar lippen veranderd in plakken vlees zonder houvast.

“Binnenkomen?” herhaalde ik om tijd te winnen. Het mens keek me indringend aan. De glimlach zat er nog steeds, vastgeroest en dicht gekit. Ze had de blik van een non voor wie Onze Lieve Heer zonder bidden van het kruis kwam – om te vluchten.

“Helaas”, mompelde ik zenuwachtig. “Daar heb ik helemaal geen tijd voor”.

“Als het u op dit moment niet goed uit komt, kan ik misschien een andere keer terugkomen?” Het mens deed een stap voorwaarts. Een lawine van kruiend vlees. Ik deinsde achteruit. Welke idioot had ooit geroepen dat vlees gelijk stond aan verleiding?

“God houdt ook van u, meneer. Gods liefde, daar gaat het om. Zijn verhaal is een blij verhaal. Het verhaal van hoop. Het verhaal van onze bevrijding. Ook u kunt vrij van zonde zijn”.

Assertief zijn, schoot het door mijn hoofd. Zonder haar Bijbelvastheid was het leven al moeilijk genoeg.
Plots zwaaide ze met haar Bijbel alsof het een deegroller was. “Hemelse geneugten kunnen ook u ten deel vallen. Jezus stierf voor onze zonden, schonk ons de vrucht van Zijn geest!” Haar ogen zwollen op. „Gaat u voorbij aan de plaats die de almachtige God voor u reserveert in het hemelse rijk? Nee, toch zeker? Laat u bevrijden!”

„Kijk daar eens!” riep ik snel, wijzend naar niets achter haar. Het vrouwmens draaide zich om.

Voor ze goed en wel begreep wat er gebeurde, had ik de deur alweer gesloten. Opgelucht haalde ik adem.
Ik observeerde haar nog even door het spionnetje.

Verbaasd droop ze af. Het voelde als een bevrijding.

„Gaat heen,” mompelde ik. „En doet u me een groot plezier: vermenigvuldig uzelve niet.”

_Advertentie.