Kerstverhaal

Lang geleden, in een land hier ver vandaan, daalde de Heilige Geest neder over Maria, de vrouw van Jozef, die timmerman was. En het gebeurde dat Maria zwanger werd van het kindeke Jezus. En het kindeke Jezus werd onbevlekt ontvangen, zoals zijn moeder op haar beurt ook onbevlekt was ontvangen door háár moeder, de oma van kindeke Jezus. Het zat blijkbaar in de familie. En het kindeke Jezus werd geboren op 25 december, in Bethlehem, in een stalleke, omdat er geen plaats meer was in de herberg. En Maria wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbeke. “Zo, laat nu het bezoek maar komen”, zeide Maria tegen Jozef, haar man, die timmerman was.

En ziet! Er waren herderkes die bij nachte lagen en hun schaapkes hadden geteld, maar desondanks de slaap niet konden vatten. En een engel verscheen aan hen en zeide: “Vreest niet, gij herderkes, want de heiland is geboren”. En toen gingen de herderkes op weg naar het stalleke met hun schaapkes en lammekes, en hun herdershonden en schapendoezen, en ook poedels om de herderinnekes te plezieren. En de wijzen uit het Oosten kwamen, per kameel, met mooie geschenken, goud en mirre en wier ook, en met veel begeleidend personeel ook. En zij werden geleid door een stralende ster die hun de weg wees en zij noemden deze ster de tomtomster.

En voorwaar! Het was toen ineens wel erg druk in dat stalleke. Bijna nog drukker dan in die herberg. Het werd er echt een beetje benauwd. En het kindeke Jezus moest ervan schreien. En toen geschiedde het dat iedereen begon te zingen: “suus suus, kindeke, schreit niet meer”. En ook andere populaire liedekes werden gezongen en met schalmei en tamboerijn begeleid. En ziet, er was karaoke! En polonaise! En water veranderde in wijn, en lammekes in broodjes shoarma. En het werd nog heel gezellig in dat stalleke in Bethlehem. En heel erg laat. En de buren begonnen te klagen, en de politie moest er nog aan te pas komen. En Maria sprak de volgende ochtend tegen Jozef, haar man, die timmerman was, en zij zeide: “De volgende keer tijdig boeken, Jozef, want dit doen we zo dus niet meer”.

En zo staat het geschreven.

Door E.J. Broers