Recensie: dUMMY – Variety 2.0
Het bezoeken van een show is nog wel eens een gok, zeker als de omschrijving van de voorstelling niet helemaal duidelijk is. dUMMY belooft ‘een samenspel van live-projecties, elektronische muziek, romantische zang, cellospel en acrobatiek, doorspekt met subtiele bewegingshumor’. Nogal vaag dus, maar geheel in lijn met de voorstelling, zo blijkt later.
Foto: Frank Oppitz
De snerpende elektronische muziek waarmee de show begint, lijkt een voorbode voor het voortijdig verlaten van de zaal. En dan, na een kleine tien minuten, wordt het publiek verbluft door het eerste optreden van de dansers. Dat effect blijft, want ook de acts daarna zorgen bij de toeschouwers regelmatig voor openvallende monden en samengeknepen billetjes.
De zes dansers slash acrobaten hebben ieder hun eigen specialiteit, maar zijn tegelijkertijd van verschillende markten thuis. En het belangrijkste: ze hebben duidelijk plezier in wat ze doen. Het toneel lijkt voor hen een speelplaats met onbegrensde mogelijkheden. Hoepels, ringen, een schuine helling en de dummy’s worden in een vlot tempo gebruikt en afgewisseld. Extra sterk is het zelf maken van de muziek: de dansers worden begeleid door een zanger/dj en celliste.
Toch zijn het de live-projecties die het meest spectaculair zijn en de voorstelling naar een hoger level tillen. De effecten die worden gecreëerd zijn vaak verbluffend, bij vlagen een tikkeltje hypnotiserend.
Om dan toch een minpuntje van dergelijk entertainment te noemen: het gevaar van ‘meer van hetzelfde’ ligt om de hoek. Zo wordt het publiek in de tweede helft voor een klein deel getrakteerd op wat er in de eerste helft al aan bod is gekomen. Toch mag dat bijna geen naam hebben. Uiteindelijk is dUMMY overweldigend, verrassend, wat onwerkelijk, een tikkeltje bizar en niet in een hokje te stoppen. Een typisch geval van bijzijn is meemaken. En zeker voor herhaling vatbaar.
Een kleine impressie van de show vind je hieronder (niet dezelfde dansers).
4 / 5 sterren
Gezien in Theaters Tilburg.
Advertentie.
