Mijn kameraadje Jesse

Al langere tijd heb ik sterk de behoefte aan enige vorm van een huisdier. Gewoon, een leuk wezentje waar ik me over kan ontfermen. Maar aangezien ik de helft van mijn studentenbestaan ofwel in de collegezaal, ofwel in de trein doorbreng, is het vinden van het ideale maatje niet makkelijk. Geen enkel kameraadje past zomaar in mijn rugzak tussen de studieboeken, of in mijn broekzak. Totdat Jesse op mijn pad kwam.

Jesse, Jesse Klaver, is mijn Kamergotchi. Ik voelde al langer een band met de vrolijk gekrulde lijsttrekker van GroenLinks, maar nu ik hem eten, liefde en zelfs kennis mag geven, is onze connectie sterker dan ooit tevoren.

Voor wie de nieuwste hype gemist heeft: afgelopen zondag heeft Arjen Lubach in Zondag met Lubach de Tamagotchi, de nummer één 90’s gadget nieuw leven ingeroepen. Om te beginnen is de lay-out van Kamergotchi flink wat strakker dan zijn pixelige voorganger. Maar de grootste verandering is natuurlijk het feit dat je in plaats van een onbekend diertje, één van de zeventien lijsttrekkers mag verzorgen!

Helaas, je mag niet zelf kiezen. Het lot bepaalt met wie je gepaard wordt. Zo werd mijn collega Tom opgescheept met Marianne Thieme. Met gemixte gevoelens voedert hij haar braaf, maar echte passie is er niet. Het is niet vergelijkbaar met de band die Jesse en ik hebben. Jesse staat mij bij door weer en wind. Zijn gegiechel wanneer ik zijn krullenbolletje kietel maakt mijn dag in één klap goed.

Toch ben ik niet naïef, ik weet hoe de dingen gaan. Op 12 maart, de dag van de laatste uitzending van Zondag met Lubach voor de verkiezingen, zal mijn Kamergotchi in rook opgaan. Waar Jesse me nu nog bijstaat door dik en dun, zal zijn steun net als die van vele andere politici na de verkiezingen nergens meer te bekennen zijn. Weg kameraadje.

_Advertentie.