Zesjescultuur voor volwassenen

De zesjescultuur: het is een cultuur die mijn generatie met regelmaat wordt verweten. Voornamelijk oudere generaties vallen hier graag op terug. Wij jongeren doen nergens ons best voor, zijn lui en chillen het liefst in de middenmoot.

Dit schept vanzelfsprekend verwachtingen voor de grote mensenwereld. Al jaren keek ik vol verwachting uit naar een wondere wereld vol mensen die streven naar perfectie, die zichzelf alsmaar willen verbeteren. Nu heb ik een schokkende ontdekking gedaan: deze wereld bestaat niet. Het is één grote leugen. De zesjescultuur is niet alleen aanwezig in de grote mensenwereld, deze wordt zelfs aangemoedigd!

Als medewerker aan deze universiteit word ik namelijk ook beoordeeld. Niet middels een tentamen, maar via Resultaat- & Ontwikkelingsgesprekken: een jaarlijks gesprek met je leidinggevende over je functioneren en je doelstellingen voor het komende jaar. Zelfreflectie noemt men dat tegenwoordig. Naar aanleiding van dit gesprek krijg je een beoordeling, die officieel de volgende indeling volgt:

Op de werkvloer wordt deze indeling echter anders geformuleerd. A betekent: je bent overgekwalificeerd, tijd voor promotie. B staat voor alles wat niet ontslag-waardig, maar ook niet promotie-waardig is, C staat voor beter je best doen en D staat voor Doei. In de praktijk krijgt iedereen die niet compleet incapabel is vrolijk een B.

Er wordt zelfs sterk de indruk gewekt dat de A eigenlijk helemaal niet tot de mogelijkheden behoort. Dan zit je hier niet goed, is de redenatie. Vervolgens valt het merendeel van de medewerkers in het grote zwarte gat van de B. Van net niet perfect tot net niet rampzalig, zij zwemmen allemaal in de oceaan der middelmatigheid. Diezelfde generatie die mij jarenlang verweet te streven naar excellentie, drukt mij nu op het hart genoegen te nemen met de middenmoot.

En dus, lieve studenten, doe de komende weken vooral niet al te hard je best. Uiteindelijk belanden we toch allemaal in het zwarte gat der middelmatigheid.

_Advertentie.