Chateau de Cointreau: waar boeren laten mag

Univers gaat met regelmaat op bezoek in een Tilburgs studentenhuis. Deze keer zijn we bij ‘Chateau de Cointreau’, Merelstraat 40.

Een klok van bestek is het eerste dat opvalt in ‘Chateau de Cointreau’. “Die hing hier al toen we hier kwamen wonen”, vertelt Maxime terwijl ze voorbereidingen treft voor het eten. Aniek, de jongste bewoner, drukt ondertussen hamburgers in elkaar in de keuken. “De vorige bewoners hebben eigenlijk alles achter gelaten. Kijk maar in de tuin, daar ligt nog een magnetron te roesten.”

Chateau de Cointreau is het studentenhuis van vier dames van studievereniging Flow. Maxime von Bannisseht (22) en Anouk van Heteren (23) wonen beiden twee jaar in het Chateau en zijn vijfdejaars studenten Communicatie en Informatie wetenschappen. Aniek van den Reek (20) en Yvonne Withagen (21), wonen nu een half jaar in Chateau de Cointreau. Het huis heet zo, omdat een Chateau (Da’s Frans voor kasteel) beter is dan een huis en het rijmt met Cointreau.

Gezellig en gestructureerd is het bij het Chateau. Stipt om acht uur wordt er Goede Tijden Slechte Tijden gekeken met een kop thee op schoot. Geen geweldige show, maar het is een ritueel geworden. “Als het acht uur is moet iedereen zijn kop houden”, blijkt een belangrijke regel is het Chateau te zijn, die vooral Anouk essentieel vindt. “Als er doorheen gepraat wordt, gaat Anouk naar boven toe, niet dat ze het vervelend vindt, maar ze wil het gewoon volgen”, legt Maxime uit.

Naast de acht uur-stilteregel hebben ze ook gewone huisregels zoals: vuilnisbakken buiten zetten, de afwas doen en schoonmaken. Ook bij ‘Chateau de Cointreau’ mag iedereen boeren laten aan tafel, scheten laten is echter not done “Scheten zijn gewoon vies en boeren zijn grappig”, laat Anouk in haar ongezouten mening weten.

Tijdens de rondleiding valt het op dat elke kamer netjes en schoon is. Iets dat in het gemiddelde studentenhuis nog wel een blijft liggen. “Dat vinden we gewoon fijn”, zegt Maxime. “In het vorige huis waar ik woonde, hadden ze zoveel spullen dat ze de afwas konden sparen en er werd nooit schoon gemaakt. Dat vond ik echt heel vies.”

Het huis ligt in een straat waar vooral arbeiders en Polen wonen. Of zoals Anouk het verwoordt: ‘pauperen mensen’. “Dat is wel prettig hoor. Er is veel sociale controle waardoor ik me een stuk veiliger voel”, zegt ze met een serieuze blik. “Ze schreeuwen alleen zo, ik weet nooit of ze gewoon praten of dat ze ruzie aan het maken zijn”, zegt Aniek terwijl er eten op de grillplaat wordt gelegd. “Pak maar aan en gooi het er maar op”, zegt Maxime, doelend op de vijf speklappen die ze Aniek aanreikt. Tijdens het eten wordt er vooral over vrouwendingen gepraat. Een dagje sauna met mama, verschillende belachelijke diëten en Goede Tijden Slechte Tijden wordt gepreviewd.

De schoenen van Maxime komen ook aan bod. Op haar kamer staat een kast met tientallen verschillende schoenen. “Dit is wel een stuk meer dan normaal hoor”, vertelt Yvonne, terwijl ze een blik op de stapels met schoenen werpt. “Schoenen vind ik gewoon mooi”, legt Maxime uit. “Van schoenen met een hoge hak tot Nike Air vind ik het leuk, hoewel Nike Air wel een heftige schoen is.”

De rustige buurt waarin het huis ligt en feit dat het schoon is, beamen dat er geen dikke feesten gegeven worden. “Maar we hebben wel het pizzapreparty”, roept Maxima vrolijk. Dit is een feest dat ze organiseren voorafgaand aan het springbreak feest bij het Stappegoor zwembad. “Dit is ideaal, want er komen veel mensen van de vereniging, die ook weer op tijd weggaan zodat de buurt er niet teveel last van heeft.”

[imagebrowser id=157]

_Advertentie.