Twee keer tien voor scriptie student Economics

Student Maarten de Ridder (21) kreeg voor zijn masterscriptie over de verhoudingen tussen de flexibiliteit van lonen en een recessie een tien. Eerder kreeg hij voor zijn bachelorscriptie ook al een tien.

In zijn masterscriptie test De Ridder de theorie van Keynes die stelt dat een recessie erger wordt als bedrijven de lonen en prijzen niet verlagen. “Het idee is dat als werkgevers lonen kunnen verlagen, ontslagen beperkt blijven, het consumentenvertrouwen op pijl blijft en dus recessies lichter zijn”, licht Maarten toe in een persbericht van de universiteit.

Maarten analyseerde anderhalf miljoen gegevens over loonveranderingen in de VS tussen 1980 en 2014 en vergeleek hierbij verschillende staten van de Verenigde Staten. De conclusie: staten waar ‘verzet’ tegen loonsverlagingen groot is, zitten tot de helft dieper in een recessie. “Hoewel je deze resultaten niet één-op-één kunt toepassen op Europa, ben ik ervan overtuigd dat ook Europa gebaat is bij flexibele lonen.”

Had Maarten verwacht een tien te krijgen? “Ik heb veel plezier gehad in het schrijven. Er zat veel statistiek en wiskunde in de scriptie. Tijdens de verdediging werd ik een half uur gefileerd, met vragen waar ik amper antwoord op had.” Het resultaat werd er niet minder om.

Maarten bedacht het idee ten tijde van de Eurocrisis in 2012. “Ierland, Portugal en Griekenland zaten slecht, maar de Ieren kwamen er snel uit.” Dat kwam, vertelt Maarten, omdat de Ieren de schouders er onder zetten: harder werken, voor minder loon. Omdat het nooit zou lukken om een zuivere analyse te maken van Europa, richtte Maarten zijn pijlen op de VS en vergeleek hij staten.

En daar kreeg hij dus een tien voor. Maartens tweede lezer, Burak Uras, vertelt hoe het cijfer tot stand kwam. “Maartens onderzoeksvraag was academisch zeer interessant. Ten tweede, als een student een antwoord op een vraag zoekt, benaderen ze het vanuit één perspectief. Maarten deed dat niet. Hij pakte een theoretisch model samen met een empiristische inschatting en – door dat model te gebruiken – deed hij ook een kwalitatieve simulatie. Dat zijn drie dingen, meestal ben je blij als er één van is.” Uras roemt Maartens verdediging: “Je kan wel een paper schrijven, maar je moet het idee ook nog overbrengen: zijn presentatie scoorde honderd uit honderd.”

Hoeveel tijd er in zijn scriptie zat, weet Maarten niet meer: “Ik vermoed wel meer dan de norm. Ik begon ’s ochtends om tien of elf uur en eindigde dan om twee of drie uur ’s nachts. Ik wilde het antwoord weten, stoppen was pijnlijk.”

Maarten begint na de zomer een research master aan Cambridge University.

De begeleider van Maarten, Damjan Pfajfar, was helaas niet bereikbaar.

_Advertentie.