De Date

De gemiddelde student krijgt te maken met de nodige verwachtingen. Tentamens halen, flink feesten, brak in de collegezalen verschijnen, de nodige studentenfratsen, studeren tot in de late uurtjes en natuurlijk een schare scharrels.

Nu is het verzamelen van die laatste niet zo moeilijk sinds het alom bekende Tinder. Ik heb het lang kunnen weren, maar kreeg het tijdens een afstudeerfeestje van een vriendin na de nodige wijntjes toch aangesmeerd door een van haar huisgenoten. Dat was ik de volgende ochtend echter alweer vergeten, waardoor ik hevig geschrokken dacht dat mijn telefoon zou ontploffen toen ik een vreemde bliep hoorde en er een vlammetje in de linker bovenhoek van het scherm verscheen.

In een vlaag van het kuddedierengedrag waar ik normaal zo allergisch voor ben, veegde en chatte ik er een tijdje gezellig op los, niet verwachtend er iets aan over te houden. Toch meldde zich daar een week of drie geleden ineens Mister X. met wie het verrassend goed klikte. Spontaan stelde ik voor om een keer koffie te drinken. Dat was afgelopen weekend. Ik geef het toe: ik was rete-zenuwachtig en ik ben sowieso al niet zo’n prater, dus daarmee maakte ik het de arme kerel in kwestie ook niet echt makkelijk. Wellicht had een leuke doe-activiteit de boel nog kunnen redden, in plaats van boven de koffiekopjes wat awkward naar elkaar te staren. Om een lang verhaal kort te maken: zo makkelijk als het digitaal ging, zo moeilijk ging het in het echt, waardoor we op de terugweg beiden steeds harder gingen lopen naarmate het station dichterbij kwam.

Eenmaal in de trein kreeg ik ineens enorme honger. Niet zo gek, ik had van de zenuwen twee dagen amper gegeten. Thuis liep ik gelijk door naar de snackbar voor een frietje mayo, bamischijf en softijsje met nootjes, dat ik spontaan omdoopte tot het perfecte mislukte-date-maar-wat-maakt-het-ook-uit diner. De heer in kwestie stuurde me de volgende dag wonderlijk genoeg nog heel attent een berichtje, maar daarmee was voor mij de date-kous af. Ik ben er gewoon niet voor gemaakt. Het blijft nog even bij knuffelen met kat Chuck, die diezelfde avond luid ronkend naast me op bed kwam liggen, blij dat hij zijn plek voorlopig nog niet af hoefde te staan. En op het flink bikkelen voor de studie natuurlijk, dat wordt tenslotte van me verwacht.

_Advertentie.